Beste Allemaal

Een bewoner van mijn groep heeft het vaak over de Peter Wertheim stichting in Zeist. Wat er gebeurde dat wist ze niet maar haar moeder Johanna Elisabeth Jordens heeft er gewerkt toen mijn bewoner nog een jong meisje was. weet iemand of deze stichting nog bestaat?

Vriendelijke Groeten

Herman Bennink

Niet in Zeist, maar Leiden (via googlen) is een Wertheim Stichting:

http://2miljoen.nl/details-41167622-0000-0000/Wertheim_Stichting

Hallo Martin

ik denk dat de stichting in Zeist mogelijk is opgeheven of van naam is verandert mijn bewoner heeft het vaak over dat ze als kint daar kwam. ik heb de indruk dat het ook een soort van kinder tehuis was. Ze heeft verder geen broers of zussen en haaltr vanwege haar dementiaal syndroom nogal eens de boel door elkaar. ik ga proberen of de kinderen iets meer weten Of de gemeente Zeist bellen het schijnt een theuis te zijn voor kinderen maar ook voor volwassenen.

Het is een oud bericht (2004) maar misschien heb je er iets aan. Kan zijn dat het overzicht inmiddels klaar is. Misschien kun je je registreren op dit forum en persoon in kwestie vragen.

http://forum.archieven.org/index.php?topic=230.0

Hallo Mirjam

bedankt voor de tip ik ga proberen om contakt methem te leggen

Groetjes Herman

Hallo, 

Ik heb zelf gezeten in de Peter Wertheim stichting in Zeist. Dat was in 1966. Het was een huis voor kinderen die gezondheidsproblemen hadden en rust moesten hebben. Ik heb er goede herinneringen aan. De meeste kinderen bleven daar een paar maanden. De brieven die je naar huis schreef werden gelezen en als je iets schreef wat de leiding niet aanstond dan moest je op het matje komen. De regels waren streng. Als je bah tegen het eten zei dan moest je meteen naar bed. 

Volgens mij bestaat de stichting niet meer. Je ging ook naar de Piramides met de zusters, de hele dag weg en dat was leuk. Ook speurtochten kan ik mij herinneren. De ouders mochten NIET komen om afscheidsdrama's te voorkomen. Als je meer wil weten dan zeg het maar.

Enkele namen: zuster Ineke, zuster Gerry. De naam van de directrice weet ik niet meer. 

De Petrus Werthweijn Stichting in Zeist. was een socialistisch sanatorium:

• http://my.qoop.nl/showimage.php?artikelID=10272114
• http://familiekronieken.eu/WO6.Sjaan.htm
• http://www.geheugenvannederland.nl/?/nl/items/IISG01:ADV10542876

Hallo,

De petrus wertheimstichting in Zeist was een gezondheidskolonie van de typogravenbond.

Hij is thans opgeheven. Ik zelf heb er 6 weken gezeten om aan te sterken. dat was eind 50'er

jaren. Het kon er leuk zijn maar ik heb ook mindere ervaringen. Het verschilde nogal. Er waren medewerkers

die de beste bedoelingen hadden en er waren een paar die eigen iedeeën hadden over tucht en orde.

Tegenwoordig denk ik er nog wel eens vaak aan terug. Vroeger nooit. Als ik er aan terugdenk komen toch

wel wat nare herrinneringen voorbij.

Ik ben er laatst nog wezen kijken en het gebouw staat er nog. Het is momenteel opgedeeld in appartementen.

Jammer van die bepaalde personen. Het er zo leuk en mooi kunnen zijn als niet een paar mensen het hadden

verpest.

Groetjes,

Willem

Hallo Gerda en anderen

ik wil jullie erg hartelijk danken voor jullie verhaal ik heb de reacties gecopieerd en mijn verhaal er ook bij gezet voor mijn collega's  ik ben zelf al ruim 2 jaar niet meer werkzaam op deze groep maar de bewoner waar het omgaat leeft nog misschien kan mijn collega hier nog iets mee in geval er oud zeer naar boven komt.

Vriendelijke Groerten

Herman Bennink

Hallo beste mensen, om te beginnen worden hier steeds twee namen door elkaar gehaald: Werthweijn en Wertheim.

Abraham Carel Wertheim was een joodse ondernemer en filantroop  naar wie het Amsterdamse Wertheimpark is genoemd. 

Petrus Wertweijn is de oprichter van de Algemene Nederlandse typografenbond, ANTB 

Naar Wertweijn is de Stichting Petrus Werthweijn oftewel de Petrus Werthweijnstichting genoemd. De stichting was voor grafische werknemers (en hun kinderen) met gezondheidsproblemen die een verblijf in het sanatorium of het kindertehuis van de stichting nodig hadden. Voor leden van de ANGB, de Algemene Nederlandse Grafische Bond, opvolger van de Typografenbond, was het verblijf gratis. 

Als kind met gezondheidsproblemen van een typograaf-boekdrukker, lid van de ANGB, heb ik er als zesjarige in 1951 negen weken doorgebracht. En ik vond het er, behalve de heerlijke boswandelingen en de middagrust op brancards in de buitenlucht onder een afdak, werkelijk vreselijk. Al was het maar omdat ik als kind uit een niet-kerkelijk socialistisch gezin nooit iets te maken had gehad met die vreemde christelijke gebruiken als achtmaal per dag bidden, hetgeen daar stringent aan ons werden opgelegd vanwege de diep-christelijke directrice. En dat voor een socialistisch tehuis, schandalig!

Zo herinner ik me dat ik voor het eerst van mijn leven een groot chocolade paasei kreeg van mijn grote zus en dat het mij onmiddellijk werd afgenomen 'om onder alle kinderen te verdelen'. Maar ik heb nooit meer iets terug gezien van die chocola, ook niet in de handen van andere kinderen. Maar ook vanwege de rest van het opvoedingsregime stammend uit die Schwarze Pädagogik opvoedmethode zoals ik nu weet.

Jaren geleden heb ik eens een oproep gedaan op Schoolbank (waar ik al lang weg ben) om ervaringen van anderen te vernemen en ik kreeg een stroom van vooral negatieve reacties. Vreselijke verhalen over terreur tegen kinderen die hiet niet aankonden, zich niet konden (of wilden) onderwerpen aan het genadeloze regime of die het onsmakelijke eten niet konden wegkrijgen, het uitspuugden of -braakten en het niettemin opnieuw moesten opeten. Er werd nog net niet geslagen, maar de Zwarte pedagogie (als dat iemand iets zegt) lag om de hoek. Deze verhalen betroffen de hele jaren vijftig, en ze waren niet alleen afkomstig van kinderen maar ook van begeleidsters. Later schijnt het wat acceptabeler te zijn geworden.

Ik heb ergens nog wel die verhalen maar moet ze opdiepen uit oude mails die misschien al weg zijn geraakt.

Wel heb ik verschillende foto's van de christelijke palmpaasviering aldaar en scans van ansichtkaarten waaronder een luchtfoto van het kinderhuis aan het Laantje zonder eind no. 2, die ik hier niet kan uploaden. 

Wie meer wil weten kan mij op het e-mailadres bereiken dat bij mijn account staat.

Met groet, Fried(erike) van Bijnen aka Friederika Lidadochter

Hallo allemaal.
Ik ben Martin Mulder, Utrecht, 28 juni 1960. Zoon van Wouter Mulder (Utrechter) en Jetty van Dijk (Amsterdamse).
Mijn vader is 30 jaar geleden overleden, mijn moeder verleden jaar, en zoals vaker zal gebeuren vond ik bij het uitruimen van het huis een schoenendoos met foto's en negatieven, ergens achterin een kast. Af en toe met een duiding  en/of een tekst, maar de meesten zonder. Immers, de fotograaf (mijn vader) wist precies het wat, wie en waar. 
Inmiddels heb ik alle foto's ingescand, een zekere ordening kunnen aanbrengen en mijn hoofdvragen kunnen formuleren;
1. Ik ga er van uit dat waar ik nu tegen aan loop (een berg foto's waar de context ontbreekt, met mensen die ik als kind heb ontmoet maar niet kan plaatsen) vrij algemeen zijn. Zijn er plaatsen op het www die hier op in gaan?
2. Mijn vader was longpatient - TBC aan het eind van WW2 - en is een tijd lang behandeld in een sanatorium van de grafische bond in Hoog Laren en/of de Petrus Wertheymstichting, van 1943 t/m 1947. Veel foto's. Zijn er mensen daarin ook geinteresseerd?

De officiële naam van het kindertehuis is: Grafische Gezondheidsvereniging Kinderhuis "Petrus Werthweijn"    Krakelingweg 107 Zeist.

Zelf ben ik hier 2 maal 6 weken geweest in 1958 en 1959, in de zomervakantie.

Ben zelf van 21 oktober 1945.

In die tijd wad de directrice mevrouw A G Venema, en dan was er nog een zuster Sisi (Ooms) en zuster Gepke (Wesseling).

Het ging er inderdaad streng aan toe, maar ondanks dat heb ik er geen slechte herinneringen aan.

Ook heb ik nog alle ansichtkaarten van het kindertehuis.

Ferry van Westrhenen

Voor mijn vrouw zoek ik een boekje wat jaren geleden is geschreven over kinderen die in Zeist bij de Petrus Wertheim stichting hebben gezeten.

Mijn vrouw  Johanna Elisabeth Maria roepnaam Annie toen en nu Anneke de Rijk heeft daar rond 1953 gezeten in de zomer en kan zich alleen een meisje naast haar herinneren die Fietje Oliekan heette.

Als iemand wat weet zou ik graag wat willen horen.

met vriendelijke groet,

Henny Tielrooy

De naam van de directrice was mevr Venema of Veenema. Ik zat in dit kinderhuis in 1957 en 1958.