Beste lezers,

Wie heeft in het kader van stamboomonderzoek onbekende naam- en familiegenoten benaderd en wat zijn de ervaringen daarmee?

Graag hoor ik hoe en met welke verhaal ik betrokkenen het beste kan benaderen, om de kansen op informatie zo groot mogelijk te maken.

Vriendelijke groet, Vincent

Ik heb contact gelegd, middels email, met diverse verre familie-leden, tot in het buitenland aan toe en mijn ervaringen zijn allemaal positief.

Met enkele van hen correspondeer ik regelmatig. 

Mijn tips: schrijf open, vertel iig wie je bent en waarom je contact zoekt. Ik geef meestal aan hoe ik aan hun gegevens ben gekomen. En vooral, in de betreffende tak van de familie, vertel ik in het kort, zonder mensen in eerste instantie te overdonderen met te veel info, van wie ik af stam (uiteraard vaak met in achtneming van de privacy geef ik geen recente data door, ik ben dan vaak de kleindochter van (mijn grootouders leven niet meer), of de achterkleindochter)

Ik heb veel antwoorden terug gehad, gegevens uitgewisseld en ben een boel wijzer geworden. 

Succes, Bedet, enne wie niet waagt........

Is alles per e-mail gegaan? Of ook per telefoon?

Ik heb eerder naar een tiental adressen een nette brief geschreven en kreeg op slechts drie een reactie. Bij de brief had ik antwoordblad en gefrankeerde retourenvelop gedaan. Op het antwoordblad kon men aankruisen, dat a) betrokkene familie is en ik hem/haar kan opbellen, b) betrokkene familie is maar geen interesse heeft en c) geen familie is.

Ik heb weleens gehoord, dat de response bij direct bellen hoger is. Bij een brief is men natuurlijk minder genoodzaakt om te reageren.

Wat ik zoek, is een manier waarbij enerzijds ik niet meteen met de deur in huis val en overdonder en anderzijds de mogelijkheid tot vervolgcontact openhoudt.

Vincent, ik heb je een pb gestuurd met een wat gedetailleerdere uitleg van mijn ervaringen.

Ik heb mensen gewoon per email of telefoon benaderd. Allemaal positieve reacties gehad. Gewoon vertellen dat U met de stamboom bezig bent.

Ik heb ook alleen maar goede reacties gehad, ook uit Engeland en Duitsland. Ik zei dat ik hun naam/mailadres ben tegengekomen bij het zoeken naar mijn stamboom en of ze me verder kunnen helpen.

Iedereen succes bij het zoeken Christien

Inderdaad, gewoon een open, niet te formele e-mail met wat gegevens waar ze misschien iets aan hebben en de suggestie dat zij misschien iets voor mij hebben. Bijna altijd goede reacties. Ik heb wel meer moeite als het via forums gaat.

Hannie de Ruiter-Peltzer

Ook ik benader mensen met 'open vizier', vertel wie ik ben en waarom ik hen benader.
Mijn ervaring is zeer divers: oudere mensen zijn eerder geneigd te helpen dan de jongere en doen dit dan ook naar kunnen.
Aan de andere kant heb ik helaas ook al een paar keer meegemaakt dat men helemaal niet reageert (dit ook onder forumleden!), of dat men positief op de vraag reageert en vervolgens, als punt bij paaltje komt, je laten zitten ('stikken' zeg maar).
Het toppunt/ dieptepunt was een keer een vrij bot telefoontje, als reactie op mijn vraag per brief, waar ik in vredesnaam mee bezig was en dat de betreffende mensen allang dood waren etc. Dat was wel even slikken :(

Beste Vincent, in het verleden heb ik goede ervaringen gehad met brieven, voorzien van antwoordblad en gefrankeerde retourenvelop. En inderdaad: gewoon open vertellen wie je bent en welke informatie je zoekt. Tegenwoordig probeer ik contact te leggen via email en Facebook-groepen. Binnenkort ga ik zelfs persoonlijk op bezoek bij een ver familielid dat veel bidprentjes heeft verzameld. Dat contact is ook via een Facebook-groep gelegd.

Succes & vriendelijke groet, Nico

Ik heb heel plezierige ervaringen met e-mail, vooral met familie van "over de plas", er zelfs in resulterend dat ik een verre amerikaanse "neef" de geboortegrond van de familie (NW-Veluwe) heb leren kennen. Ik stuur bij een verzoek altijd het beschikbare materiaal (kwartierstaat / parenteel) mee om te laten zien waarmee ik bezig ben. Aldfaer kan ook rapporten in het Engels genereren!

Je moet er ook begrip voor hebben, dat mensen op een vriendelijke vraag tóch bot reageren:

a: voor jongeren is genealogie de ver-van-mijn-bed-show; pas als er (klein-) kinderen zijn komt er wat meer belangstelling; dan nog vindt niet iedereen het onderzoek interessant om welke reden dan ook. Kijkers van "verborgen verleden" zijn 60+-ers!

b: soms spelen er in families heel "vervelende" kwesties, die men maar liever onbesproken laat; 

c: misschien realiseert men zich, geconfronteerd met een vriendelijk verzoek, dat men eigenlijk weinig of niks van de familie af weet  en reageert men niet uit een soort valse schaamte.

Ik heb diverse keren mij onbekende mensen met een zelfde achternaam benaderd, via de telefoon. En behalve een heel enkele keer dat men aangaf geen enkele interesse in welke voorouders dan ook te hebben, reageerden mensen meestal heel enthousiast en toonden veel interesse. Heel vaak gaven ze zonder mij te kennen dan zonder problemen geboortedata door en meestal ook hun emailadres en kon ik hen de uitgewerkte gegevens toesturen.

Het ging dan over namen zoals in't Hout, den Houter, Blackmore, Quint, maar ook Scova Righini, Filippini, etc.

Jan van Devel 

Ook ik heb alleen maar positieve ervaringen. Ooit heb ik namen uit een telefoongids gehaald en de naamgenoten 'lukraak' aangeschreven (per brief). Met open vermelding wie ik was, waar ik mee bezig was en wat ik al wist. Slechts in één geval wilde iemand niks meer met de familie te maken hebben; bij twee anderen werd ik zelfs vriendelijk uitgenodigd en kreeg ik stukken die 'een neef' ooit verzameld had. "Misschien heeft u er nog wat aan". Het bleek een goudmijn!

Dag Vincent,

Neem het telefoonboek of de -gids en noteer de familienamen die je gevonden hebt.

Schrijf deze personen een keurige brief met uitleg. Stel je eerst netjes voor. 

Met mijn achternaam staan er niet zoveel personen in deze gidsen, maar van de 35 brieven kreeg ik 22 leuke reacties en werden een heleboel onbekende familieleden kennissen van me. Twee jaar later was het aantal gegroeid tot 32.

Veel succes,

Dick

Hallo,

Als U nog iets zoekt over de naam Scova Righini. Ik heb een kennisje die is getrouwd met iemand met die naam. Wonen nu in Duitsland.

Kan wel kontakt leggen voor U

M.vr.gr.

Adrie

• Allereerst heb ik in 1993 ca. 13 leden (van ca. 70) uit de familie Jongkoen (vaderskant) per brief (nog geen email/internet) aangeschreven. Hun adressen gevonden in telefoonboeken op plaatsen waar de naam bij de volkstelling 1947 voorkwam.
• In een brief van nog geen A-4-tje gaf ik aan wie ik was (met foto), waaraan ik was begonnen en de essentie van tot dan toe gevonden resultaten. Dit met de vraag of zij me verder konden helpen aan informatie, m.n. over de huidige generaties (vanaf ca. 1930 toen niet of nauwelijks beschikbaar uit openbare bronnen). 
• Van 2 nooit een reactie ontvangen (ben ik ook niet op teruggekomen) en overige géén negatieve reacties. Helft reageerde per telefoon en helft per brief (soms weken/maanden later). Eén ervan heeft haar hele tak (ca. 50% van de hele familie) - inclusief foto's - uitgezocht en gestuurd. Ook met haar man op bezoek geweest bij mijn ouders.
• In de daarop volgende jaren heb ik de reageerders vervolguitkomsten gemeld en van hen een paar foto's ontvangen.
• In 2000 op soortgelijke wijze ca. 130 leden (van ca. 400) uit de familie Lagerwerf (moederskant) ook nog per brief (wel email/internet) aangeschreven. Hun adressen gehaald van PTT/KPN-CD-Rom.
• In 15 á 20 brieven kreeg ik aanvullende informatie w.o. enkele kopieën van trouwboekjes en familieberichten.
• Daarnaast ook  (e-mail)berichten, waarin gemeld werd dat een ander familielid zou antwoorden en dat op familiebijeenkomsten wel werd gevraagd of anderen ook inmiddels een brief van mij hadden ontvangen.
• Van één of twee kleinere takken uit specifieke plaatsen kreeg ik geen of een late reactie. Daarbij was er sprake van een ernstig ziek familielid of recent sterfgeval.
• Hier géén enkele negatieve reactie ontvangen. Ook hier niet-reageerders niet meer opnieuw benaderd.

ik heb het voordeel dat ik een unieke naam heb met wat verbasteringen toen mijn oom Paul Kleijn daar over begon zij ik dat hij niet zo moeilijk moest doen en ik toog naar onze centrale bibiotheek waar ik in de tel. boeken ging snuffelen en zo rond de 250 adressen uithaalde in nederland en die heb ik aan hem gegeven later kwam facebook en de meeste fam. heb ik vrienden gemaakt en en stel daarvan heb ik al naar gegevens gevraagt over de pb te sturen en die heb ik vaak ook gekregen

a: voor jongeren is genealogie de ver-van-mijn-bed-show; pas als er (klein-) kinderen zijn komt er wat meer belangstelling; dan nog vindt niet iedereen het onderzoek interessant om welke reden dan ook. Kijkers van "verborgen verleden" zijn 60+-ers!

 @Henk van de Streek, haha.. voel me toch echt nog geen 60+ er(!) en kijk graag verborgen verleden. Zo'n 15 jaar geleden begonnen met genealogie en nu 35.. :)

On-topic: meestal gewoon via mail, uitleggen wie je bent, hoe je familierelatie ligt en wat je zou willen weten.

Vast een geschiedenisleraar dan haha

Beste mensen,

Het is uiteindelijk van tevoren nooit helemaal te zeggen hoe een ander reageert. Het benaderen van onbekenden blijft mensenwerk. Maar met jullie ervaringen en tips kan ik dit weer wat meer vorm geven.

Dank voor al jullie reacties!

Groet, Vincent