Beste J.Wassink,

In het boek wordt melding gemaakt van de overledenen . Daar staat ook vermeld dat Dirkje Beenen en Maria Wilhelmina Beenen - Heigenaar bij de slachtoffers hoorden.

De overledenen zijn overgebracht naar het lijkenhuisje in Hall. De personen zonder kerkelijke binding zijn begraven in Hall.

De overigen vonden een voorlopige rustplaats op het protestante kerkhof in Eerbeek en de R.K. begraafplaats in Loenen.

Na de oorlog zijn ze herbegraven.

Op de R.K. begraafplaats in Loenen worden ze niet vermeld .( info via www.graftombe.nl )

Waar ze begraven / herbegraven zijn is onbekend . Misschien dat uw schoonmoeder nog iets kan herrinneren.

Wanneer je een copie van dat gedeelte wilt mail me even prive , dan maak ik er een pdf van. 

Met vriendelijke groet,

Frans.

> Ik vraag me af waarom dat het toch zo'n taboe is die oorlog. 

> Schaamt men zich als zij slachtoffer zijn of wat is het.

Na de oorlog heerste de mentaliteit van de troep zo snel mogelijk opruimen, gewoon het leven proberen op te pakken en het proberen te vergeten. Dit heb ik vaker gehoord, bv van mensen die in Duitse of Japanse kampen hebben gezeten. Er was totaal geen aandacht voor hun problematiek. Wederopbouw is belangrijker, gewoon vooruit blijven kijken want van achterom kijken wordt je zeker niet vrolijker. Dat was de tijdgeest en cultuur.

Later pas kwam het praten. In mijn familie althans, in mijn jeugd (ben van bouwjaar 1966, mijn ouders van 1930 cq 1935 en hebben in Rotterdam best eea meegemaakt) werd er op bijna elk familiefeest wel kort of wat langer (soms tot mijn vervelens toe) over gepraat. En dan ging het over om maar wat te zeggen: de buitenboordmotor van het zeilbootje die in beslag was genomen nadat die een jaartje eerder was geregistreerd om de schaarse benzine, tante die op hongertocht ging, en mijn vader die vanuit het dakraam op Rotterdam Zuid een mooi uitzicht op die grote fik in de haven had. Niet (of veel minder) over een neef die in de Jappenkampen is omgekomen. Denk dat dat toch verder van ze af stond. Zo ging men er gewoon mee om, toch blij dat men er zelf heelhuids uitgekomen was.

Als je er nu over gaat doorvragen dan blijkt het nu zeker geen taboe te zijn is mijn ervaring.

Hallo,

Ik kom deze discussie tegen en ben op zoek naar hoofdstuk 26   ( "Oorlog in een dorp aan de IJssel, Brummen-Eerbeek 1940-1945") staat in Hoofdstuk 26 a een interview met zoon Herman van de fam. Mozes. a waar een interview met Herman Mozes van de fam. Mozes in staat. Heeft u het boek nog en kan ik mogelijk een copy krijgen van dit hoofdstuk?

Met hartelijke groet,

Léon Bronkhorst