Na het lezen van diverse bemoedigende reacties op het bericht van Karin wil ik nog mijn gedachten aan deze discussie toevoegen, over enerzijds het demotiverende aspect en anderzijds omdat desinteresse het ook moeilijk maakt om informatie te krijgen. Over dat laatste geef ik ook enkele tips :
1) Ik heb gelukkig maar een handvol keren meegemaakt dat iemand reageerde met "Ik vind het allemaal maar onzin dat gehobby" of "Ik ben niet geinteresseerd" en meteen de hoorn erop gooide. Ik vond het wel steeds een vervelende en ook wel demotiverende ervaring. Soms slaat de twijfel dan toe en vraag ik me af "Is het misschien inderdaad onzin wat ik doe, heb ik niets beters te doen dan me bezighouden met allang overleden familieleden en zeer verre verwanten ?". Gelukkig reageert meer dan 90% van welwillend tot zeer enthousiast en dat geeft me dan moed om door te gaan, en het "gepuzzel" is ook erg leuk.
2) Desinteresse bij familie is behalve demotiverend ook lastig als je informatie bij hen boven water probeert te halen. Wellicht dat lotgenoten wat hebben aan mijn ervaringen en tips :
Ik ben onlangs begonnen met het bijwerken van de 32 jaar geleden door mijn vader gemaakte genealogie, door iedereen in het telefoonboek met de achternaam Trommel een brief te sturen. Eindeloos heb ik met een ver familielid gesteggeld over een beknopte, aansprekende inhoud, illustraties etc, en behalve 150 nederlandse ook nog 40 engelse brieven naar het buitenland gestuurd. Ook hebben we een nederlands- en engelstalige website opgetuigd, met diverse artikelen oa over onze privacy policy, en daarnaar in de brief verwezen. Twee maanden later had ik uit Nederland 2 reacties en 1 uit Australie !
Omdat ik afgesproken had degenen die niet op de brief zouden reageren te bellen (niet wetend dat dat 98 % zou zijn) heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de lijst de afgelopen weken langsgebeld. Eigenlijk vind ik het helemaal niks om onbekenden te bellen, laat staan 200, maar daar heb ik me over heen weten te zetten. Tot mijn verwondering reageerde bijna iedereen positief en gaf meteen antwoord op mijn vragen. Soms vroeg ik of ze de brief hadden ontvangen, doorgaans was dat zo en waren ze wel van plan geweest ... maar was het uiteindelijk op de stapel beland. Kortom, stuur geen brief maar bel !
Wel scheelde het soms dat men zei " O, u bent die meneer van die brief" - dan was het toch al een beetje bekend. Sommigen herinnerden zich nog dat wijlen mijn vader in 1975 langs de deur was geweest of hadden zijn boek nog.
Ik zit nu alleen nog aan te hikken tegen de internationale telefoontarieven ...ik probeer vooralsnog via email contact te leggen met de emigranten maar de respons op email ligt ergens tussen telefoon en post in. Ook gebruik ik email na elk gesprek om mijn notities te laten controleren en aanvullen.
Bij het bellen komen overigens ook weer problemen om de hoek kijken :
A) Vroeger had een enkeling een geheim nummer, nu heeft 1 op de 3 geen vaste telefoon en mobieltjes staan bijna nooit in een telefoongids. Van veel familieleden is dus geen adres of telefoon te vinden. Je moet die dus via via achterhalen, gelukkig kent die 2/3 nog wel de meeste van die 1/3, maar sommige takken zijn zo geisoleerd dat niemand ze kent. Met allerlei kleine aanwijzingen zoals de woonplaats of initialen kun je via www.nummerzoeker.com ze dan toch vaak nog achterhalen.
B) Als ik bel stel ik me steeds beleefd voor, vertel dat ik onderzoek doe naar de stamboom en vraag of het gelegen komt. Doorgaans wil men dan wel de genealogische gegevens over het gezin, en vaak over ouders, broers en kleinkinderen geven. Soms heeft men weinig tijd, dan vraag ik of ik kan terugbellen of vraag hun emailadres zodat ze op mijn mail met vragen kunnen reageren zodra het hun uitkomt. Telefoonnummers en emailadressen van familie zijn ook welkom, als men wat wantrouwend is vraag ik of ze mijn mail willen doorsturen zodat de familie zelf kan beslissen of ze reageren. In die controle-mail verwijs ik naar ons gesprek en de website, voeg ik een uitgebreid overzicht van hun deel van de familie toe en vraag om dat na te kijken, en zo mogelijk aan familie door te sturen.
Op deze wijze heb ik in ruim een maand vele honderden familieleden aan de genealogie kunnen toevoegen, over enkele dagen zet ik het resultaat online. Helemaal compleet zal het echter mogelijk nooit worden, maar 95% is al heel wat. Hopelijk kunnen anderen hun voordeel doen met bovenstaande.
met vriendelijke groet,
Jan Trommel
Archiefinstellingen, bronnen en inventarissen » familie is niet geinteresseerd in mijn stamboom
