In 1890 wil de vader van een meerderjarige dochter geen toestemming geven voor haar huwelijk, zelfs niet na gehoord te zijn door het kantongerecht, waarna in de huwelijksakte wordt geconcludeerd dat artikel 103 van het BW in acht wordt genomen en het huwelijk gewoon wordt gesloten.
vraag 1. Waarom zou vader toestemming moeten geven als dochter meerderjarig is?
vraag 2. Ik kan niet vinden welk artikel 103 bedoeld is. Wie weet waar het om gaat?
Burgerlijk Wetboek (1838) Eerste boek, Van Personen, Vijfde titel, Van het Huwelijk, Eerste afdeeling, Van de hoedanigheden en voorwaarden, die vereischt worden om een huwelijk te kunnen aangaan.
artikel 92: geen huwelijk voor minderjarige kinderen, zonder verkregen toestemming van de ouders [..]
artikel 95: wanneer ouders en grootouders ontbreken of hun wil niet kunnen verklaren, geen huwelijk voor minderjarige kinderen, zonder verkregen toestemming van de voogd en toeziende voogd. Bij weigering kan de kantonrechter verlof verlenen.
artikel 99: meerderjarige kinderen, jonger dan 30 jaar, zijn verplicht toestemming van hun ouders te vragen. Bij weigering kan tussenkomst van de kantonrechter worden ingeroepen.
artikel 103: als de (voor kantonrechter verschenen) ouders bij hun weigering blijven, mag het huwelijk eerst na verloop van drie maanden worden voltrokken.
( bron:
https://books.google.nl/books?id=OU_iAAAAMAAJ&printsec=frontcover&dq=burgerlijk+wetboek&hl=nl&ei=q8DfTtCjMYGr-gblxrWxBQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&sqi=2&redir_esc=y#v=onepage&q=toestemming&f=false )
(Ik had niet gezien dat er al een reactie is.)
Bas en W.: hartelijk dank voor jullie snelle antwoord.
Een mijner voorvaderen huwde in 1836 terwijl zijn ouders hun toestemming onthielden.
Het huwelijk kon pas gesloten worden nadat hij door de notaris tot driemaal toe een Akte van Eerbied voor zijn ouders had laten aanbieden.
Overigens werd ook driemaal geweigerd deze akte in ontvangst te nemen. De reden is mij niet bekend. Een broer van mijn voorvader ondervond overigens dezelfde problemen.