Beste mensen,

Als ik als kind gekke bekken trok dan zei mijn oma "Wat ben jij toch een rare Jodocus".

Een nichtje van mij herkent dat, haar moeder zei dat tegen haar.

We zouden graag willen weten of dit nu echt typisch iets is van onze voorouders uit de familie Dankaart.

Mijn vraag aan het stamboomforum is: Herkent iemand de uitspraak "Wat ben jij toch een rare Jodocus"?

Vriendelijke groet,

Zonnelied

www.zonnelied.net

Hallo Zonnelied,

De uitdrukking:  vreeemde Jodocus ken ik wel.

Grts Syl

Ook in de haagse wijken kwam de uitdrukking voor.

Gr.

Everardus

In het Midden-Brabantse kwam die uitdrukking ook voor. Alleen zou ik niet weten wie die Judocus wel geweest zou kunnen zijn.

mvg, Masje II

Het was vast een rare kwiebus, die jodocus.

Grt Syl

Deze uitdrukking is mij niet vreemd, op de Zuidhollandse Eilanden kwam deze uitdrukking ook voor en in Midden Brabant waar mijn vrouw vandaan komt ook, dus het is een wel een uitdrukking die waarschijnlijk over het land is getrokken.

Met vriendelijke groet Han

In Twente kennen we een dergelijke uitdrukking helemaal niet. Ook kan ik er niets over vinden inTwentse woorden en spreukenboeken. Wat een beetje in de richting komt zijn de volgende gezegden: "Is an oe ne stek lös?" (Ben jij wel goed wijs?) en "Doo mer heanig an" (Doe maar niet zo druk).

Met vriendelijke groeten, Willem.

Willem,

Deze uitdrukking "Is an oe ne stek lös?" is exact ook in de Kets (Kaatsheuvel) te horen.

mvg, Masje II

Hallo Masje II,

Grappig, dat in Brabant dan ook zoiets voorkomt. Heeft het daar ook dezelde betekenis?

Vriendelijke groeten. Willem.

In Rotterdam zijn de gezegden over Jodocus en kwiebus ook bekend. Waarschijnlijk is dit ontstaan door een anecdote of een situatie welke tot een gezegde is uitgegroeid. Dit kan landelijk of heel lokaal zijn.

In dezelfde categorie hoort het Rotterdamse gezegd als iemand zeurt of dreint 'Ga jij maar met je pies naar Bijsterveld'. Dat wordt ook vandaag de dag nog wel eens gezegd.

Bijsterveld (1870-1950) was een dokter die a.h.v. van urine monsters kwalen vaststelde en er medicijnen voor gaf. Hij had het vaak bij het rechte eind. In de jaren 1920-1930 ging men niet zo snel naar de dokter voor de kosten, maar wel met een flesje ochtend urine naar dokter Bijsterveld want die was kennelijk veel goedkoper. In de volksmond heette hij een 'piskijker'. Hij had een dusdanige reputatie opgebouwd, dat dit gezegde er uit is ontstaan.

Aardig hierbij is te vermelden dat iemand voor de grap de urine van een koe had meegenomen. Dokter Bijsterveld gaf als advies om de koe goed uit te melken, dan zal hij snel beter worden !! Wederom had hij het bij het rechte eind en liet zich niet misleiden.

Met vriendelijke groet,

Wim

De naam geschreven met een U heb ik niet in mijn bestand.

Ik heb legio boeken over namen, maar in geen van de lexicon's kom ik de naam tegen met een persoonsomschrijving, aan wie hij gekoppeld zou kunnen zijn.

Naam die is afgeleid van de Bretonse naam Judoc (krijger) (ervaren in de strijd). De naam lijkt ook verband te houden met het Griekse Iodokos, dat pijlen bevattend als betekenis heeft.

Nou, beste mensen, deze uitdrukking is duidelijk geen specifieke uitdrukking uit enkel de familie Dankaart.

Uit de reacties maak ik op dat het wel een uitdrukking is die je tegenkomt in het gebied zuid-west Nederland. Dat komt wel weer overeen met mijn verwachtingen. De familie Dankaart kwam uit Zeeuws Vlaanderen en een tak is naar Rotterdam getrokken.

Dankjulliewel voor alle reacties.

Groetjes,

Zonnelied

www.zonnelied.net

Er is een kinderverhaal waarin de eend Alfred Jodocus Kwak de hoofdrol vervult. Hij had veel goudstukken verdiend, maar de koning had geld nodig en leende de honderd goudstukken. Hij gaf ze echter nooit terug en Jodocus haalde allerlei rare fratsen uit om zijn geld terug te krijgen. Eind van het verhaal is dat de koning is gevlucht en de nieuwe koning werd, jawel die rare Jodocus.

Dit aardige verhaal is te vinden op Google met als zoekterm 'rare Jodocus'.

Met vriendelijke groet,

Wim

In Duitsland was dit een jongensnaam.

In mijn Familie kwam deze naam wel vaker voor.

b.v. Meijnhard Jacob (Jodocus) Meijer.

Waarschijnlijk stond Jodocus ook wel voor Jacob?

In de OFB kom je de naam ook wel tegen.

Groet Willemina.

Meertens Instituut:

Geslacht:
m

verklaring:
Oorspr. een Bretonse naam. Judoc, uit *Judacos `ervaren in de strijd'. De naam werd `angelehnt' aan Gri. iodokos `pijlen bevattend'. Vgl. Joyce en zie ook Josse (de Fra. vorm van de naam). Heiligennaam: zoon van een Bretonse koning die kluizenaar werd in Brahic (ca. 644). Hij stierf ca. 699; kerk. feestdag: 13 dec. In de 9e eeuw verbreidde zijn verering zich over heel Du. St.-Jost (Jost is de Du. vorm) in de Eifel werd een bekend pelgrimsoord. Oudste voorb. van de naam in Ndl. dateert van 1353 (Arnhem). Pas in de 16e eeuw kwam hij algemener in gebruik. Vr.: Jonkvr. Joest van Egmond, geb. 1485 (Ned. L. 1980, 457). In Nederhemert werd in 1417 een kapel vermeld, gewijd een St.-George en St.-Jodocus (Patrocinia, 121). Vgl. ook de plaatsnaam Sint-Joosland (Ze.). Zie ook Joost.

Hallo Zonnelied,

Ik ken de uitdrukking wel. Maar nou weet ik niet meer of ik deze ken door familieleden of door mijn omgeving. Ik kom namelijk uit Drenthe, waar schijnbaar deze uitdrukking niet bekend is. Echter, mijn grootvader is opgegroeid in Brabant, wellicht dat ik het daardoor ken? Weet het niet meer.

Groeten

Carla

Mijne Dames en Heren, hi,

mijn advies is "niets terug zeggen en maar blijven glimlachen". Dan worden ze erzelf ...van.

mvg,

Judicus