Dat veel kinderen niet volwassen werden, is een gegeven, en zie je telkens terugkomen. Maar dat 19e eeuwse familie van je om zes uur 's ochtends een meisje in het gezin mogen verwelkomen, om in het middaguur haar oudere zus met dezelfde naam (zou ze al ziek geweest zijn, of is de naamkeuze bij de aangifte een dag later juist daarom op Jantien gevallen?) te verliezen, deed mij toch wel even slikken. Echt zo'n "genoeg voor vandaag" momentje.

https://www.drentsarchief.nl/onderzoeken/genealogie/zoeken/deeds/ed04e81e-e90a-4c08-8efc-8a3cad8e0abc

https://www.drentsarchief.nl/onderzoeken/genealogie/zoeken/deeds/29082ece-823e-4c80-a631-b3397a08350a

Och, dat is inderdaad droevig. Ik kan me zo voorstellen dat de boreling met een andere naam verwelkomd is, maar dat na de dood van het oudere kind, de andere dag besloten is de kleine met de naam Jantien aan te geven.

Het gevoel dat het soms even genoeg is, is herkenbaar. Zeker bij gezinsreconstructies waarbij in een zoekmachine geboorte- en overlijdensakten elkaar voortdurend opvolgen, zodat wel heel direct zichtbaar wordt dat een ouderpaar achter elkaar kinderen verliest. Ook confronterend om te zien: overlijdensakten van meerdere gezinsleden achter elkaar, bij een bombardement bijvoorbeeld, of de overlijdensregisters uit 1953 van de door de watersnoodramp getroffen plaatsen.

Vriendelijke groeten,

Carl

Men hield zich vroeger aan vernoemingsregels en het was daarbij regel dat een nieuw geboren kind werd vernoemd naar een eerder overleden kind. Het voorbeeld dat je geeft, is inderdaad wel heel dicht op elkaar en daardoor in de huidige tijd schokkend, maar het was ooit heel gewoon.
In zijn algemeenheid gold bij vernoeming dood gaat voor levend. Zo werd de 1e dochter uit een 2e huwelijk van de vader vernoemd naar de overleden vrouw 1e vrouw.
Nicolette

. 

triest inderdaad

soms kom je schrijnende gevallen tegen

zo ook het gezin van mijn betovergrootouders
van de 12 kinderen stierven er 7 erg jong:
9 dagen
1 dag
3 maanden
3 maanden
4 maanden
1 jaar
7 maanden

de andere 5: 
73 jaar
57 jaar
76 jaar
49 jaar (mijn overgrootvader)
35 jaar
 

maar ik werd pas echt heel erg stil toen ik in een oud begraafboek in Wittgenstein bladzijde na bladzijde na bladzijde na bladzijde vóór elke naam de letter P zag staan (overleden aan de pest)
hele gezinnen weggevaagd 

grtn