Dag allemaal,

Ik heb onlangs een DNA-test gedaan, en ik vroeg me af: wie heeft de ervaring 'minder Nederlands te zijn' dan verwacht? Benieuwd hoe jullie dit zien.

D.

Als je maar ver genoeg terug gaat in de tijd, zijn we geen van allen Nederlands . . . Als je van dat standpunt uitgaat, ben je meer nederlands dan je zou verwachten. Misschien biedt dat een nieuw standpunt voor je denken.

Ja, dat is natuurlijk zo. Maar ik ben gewoon benieuwd hoe anderen dat ervaren, ineens zo ‘zien’ waar je vandaan komt. Zijn mensen blij als ze deels zuid-Italiaans blijken, of teleurgesteld etc? Heeft u er ervaring mee?

Die sentimenten, dat gaat alleen maar op, als de DNA-analyse klopt... en dat hoeft helemaal niet. 

Mijn kwartierstaat toont hier en daar een brave Duitser en verder is alles Nederlands wat de klok slaat. Als ik zou testen op Spaans, Oostafrikaans of Scandinavisch, krab ik toch wel even achter mijn oor. 

Hoe wist jij of de analyse klopte dan?

Daan, ik deed zelf geen test... Wat ik schreef was puur hypothetisch!  Want ik krijg zo rondlezend de indruk, dat die analyse een kwestie is van God zegene de greep. 

@Daan, welkom op het Stamboomforum.

Heel vaak waren vraagstellers  erover verbaasd dat hun “etniciteit” niet overeenkwam met hun puur Nederlandse stamboom. Als er sprake was van teleurstelling dan had dat niets te maken met de gevonden etniciteit maar met de betrouwbaarheid van de test. Zij waren er te laat achtergekomen dat dergelijke testresultaten met een grote korrel zout moeten worden genomen en dat MyHeritage niet eens een “Nederlandse” etniciteit onderscheidt. “Niet leuk” reageerde iemand kwaad. En “Als ik dit eerder had gelezen, had ik de test waarschijnlijk niet gedaan”.

Anderen konden worden gerustgesteld dat hun jarenlange zoektocht naar hun stamboom niet ineens onderuit was gehaald door een twijfelachtige DNA test. Soms werd er geopperd dat het om een kind van de melkboer zou kunnen gaan (schande, grappig of sensatie), maar die kans blijkt volgens Leuvens onderzoek slechts ca.1%.

Discussies liepen nogal eens hoog op als iemand met enkele procenten “Joods-DNA” hierin een steevaste bevestiging zag van wat hij of zij altijd al gevoeld had.

Anderen reageerden met ongeloof over een klein beetje exotische etniciteit.

Willeke Alberti was blij (in Verborgen Verleden) toen zij Italiaanse voorouders bleek te hebben. Maar je vraag of men zijn teleurstelling mag uitspreken als men deels zuid-Italiaans blijkt te zijn? Volgens mij is dat not done. In de filosofie van RobertT (hierboven om 18:06) vind je een wijs antwoord.

Dank voor uw bericht. Zeer welkom. Heeft u ook een linkje naar de discussie over de ‘Joodse’ afkomst? Interesseert mij ook zeer. En hoe werkt MyHeritage precies? Ik heb alleen mijn 23andme-resultaten... Veel dank!

Zie hieronder de knop "Naar de index van berichten"

Beste hr Sprangers, u schrijft over een onderzoek van prof. Maarten Larmuseau uit Leuven over 'koekoekskinderen'. Hij is één van de sprekers in Tiel op 19 september bij het symposium 'Dochters van Eva'. U kunt hem dan zelf vragen hoe dat onderzoek verliep.

@Daan jij schreef: Ja, dat is natuurlijk zo. Maar ik ben gewoon benieuwd hoe anderen dat ervaren, ineens zo ‘zien’ waar je vandaan komt. Zijn mensen blij als ze deels zuid-Italiaans blijken, of teleurgesteld etc? Heeft u er ervaring mee?

Dat Zuid-Italiaanse in je voorouderslijn kan eeuwen zo niet duizenden jaren terug kan gaan. Het DNA onderzoek beslaat een heel groot tijdbestek. Een tijd waar we als genealoog niet bij kunnen omdat het te lang geleden kan zijn wat bepaalde roots betreft. Dat betekent ook dat als iemand zijn DNA laat testen en er komt een bepaalde bevolkingsgroep uit diegene niet kan zeggen " dat kan niet want al mijn voorouders zijn allemaal Nederlands". Dan ben je te kortzichtig bezig.

En ja ik heb ervaring met DNA onderzoek. Ik hoop dat je vraag een beetje is beantwoord.

Ik heb hier trouwens nog een heel leuke link.https://natuurwijzer.naturalis.nl/leerobjecten/wie-zit-op-welke-tak