Ik ben in mijn familie een zaak bij de Desolate Boedels kamer tegengekomen uit 1809 van een jongen van 19 die in 1808 met een weduwe van 40 trouwt. Zij brengt onder de huwelijkse voorwaarden 7000 gulden in, hij niets. Maar zij behoudt wel het recht om haar goederen weg te geven, te verhypothekeren, en in preferentie te verklaren.

Na een jaar doet de jongen een verzoek voor een "voorziening" bij de kamer en wordt de weduwe genoteerd als een preferente crediteur voor de somma van 7000 gulden. Vervolgens doet zij afstand van haar recht op preferentie.

Heeft iemand een idee hoe dit te interpreteren? Heeft hij al haar kapitaal gespendeerd en hoeft hij haar niets terug te betalen? 

Paul

en hoeft ze hem niets terug te betalen? 

Zij is crediteur, dus dan hoeft ze toch hem niet te betalen ? Hij heeft een schuld bij haar.

Als zij afstand doet van haar preferentie, betekent dat volgens mij dat ze geen voorrang meer krijgt op andere crediteuren.
 

Hoi Anje, ja dat was verkeerd: hij zou haar moeten terug betalen. 

Bij een een dergelijke procedure worden er preferente en concurrente schuldeisers geïdentificeerd. De preferente zouden 100% moeten worden terug betaald en de concurrente 5%. De procedure was er op gericht om bedrijven de ruimte te geven voor een "doorstart". Als het bedrijf er boven op komt dan moeten ze alsnog de andere 95% betalen.

Het feit dat ze alles kwijtscheld betekend dat hij haar niets meer hoeft te betalen. Maar wat me niet duidelijk is waarom dit in eerste instantie als schuld wordt genoteerd. Heeft hij haar deel van de inbreng in het huwelijk dan gespendeerd? Of is dit inbrengen en kwijtschelden een standaard formaliteit a.g.v. hun huwelijk? 

Paul

Het feit dat ze alles kwijtscheld betekend dat hij haar niets meer hoeft te betalen.

Ze scheldt hem toch niet alles kwijt ? Ze is nog steeds crediteur, maar alleen geen preferente