N.a.v. het doctoraat in 2012 van de heer E.J. Wolleswinkel, secretaris van de Hoge Raad van Adel, op grond van het proefschrift “Nederlands adelsrecht, wettelijk adeldom als historisch gegroeid instituut” is een interessant commentaar verschenen in "De Nederlandsche Leeuw”, jg. 130, nr. 3, 2013, p. 138-139, van de hand van de heer T. von Bönninghausen tot Herinkhave. Eén van de referenties die laatstgenoemde aanhaalt is de publicatie van de heer W.J.J.C. Bijleveld, oud-hoofdredacteur van het Nederland’s Adelsboek, getiteld “Opmerkingen over de geslachten, behandeld in het Nederland’s Adelsboek” uit 1949. Deze publicatie is een amusant verslag van het fijne onderscheid tussen het al dan niet terecht toelaten, inlijven, erkennen en verheffen in de Nederlandse adel, en is een mooie aanvulling op de CD van het Nederland’s Adelsboek, 1903-1987, uitgegeven door het CBG. De publicatie van Bijleveld is te vinden op: http://www.adel.nl/BYLEVELD.PDF.

Hallo Chris,

Ik ken die amusante bijdrage van de Heer Bijleveld! Ik bezit dat boekje en kijk er geregeld nog wel eens in en moet dan lachen om de amusante manier waarmee de Heer Bijleveld soms opmerkingen en meningen geeft over de geslachten die in de Nederlandse Adel zijn opgenomen. Zo zie je ook dat - wat is nu eigenlijk Nederlandse Adel - nog steeds een wankele trap naar boven is! Een heel groot percentage is eigenlijk dus helemaal niet wat men Adel zou moeten noemen. Daarbij zijn er wel degelijke adellijke geslachten, die om hun godsdienst (Rooms) niet opgenomen zijn in de Nederlandse adel.

Leuk dat je dit even naar voren heb gebracht dan kunnen anderen erook van meegenieten,

Gerard Lemmens