Bij het aannemen van achternamen maakte een van mijn voorouders gebruik van de naam Vellinga.

Zijn kinderen eveneens, alleen eentje, waarvan ik afstam in rechte lijn, nam de naam Kuipers aan.

Zijn beroep was kuiper. Deze persoon week dus af van de achternaam van zijn broers en zusters.

Kwam dat vaker voor?

Ja dit gebeurde vaker in een familie werden soms meerdere achternamen gebruikt

Inderdaad zie je dat vaker.

klopt, vooral kwam dit voor in Friesland;  een voorvader heette Fokke, zijn zoon noemde zich in 1811: Fokkema (= zoon van Fokke). Broers van deze Fokkema noemden zich o.a. Fokkens, Fokkes en Fokker.

Ja dat kwam regelmatig voor.

Als de zoons het huis uit waren konden ze zelf een naam aannemen. Waren ze nog thuis en vader deed dit, dan kregen de kinderen automatisch zijn naam mee in de acte. Ik ben verschillende varianten tegengekomen zoals de naam van het beroep en de naam van de echtgenote die blijkbaar al een achternaam had meegekregen van haar vader. De naamsaanneming was niet overal tegelijkrtijd. De man nam dan de naam van zijn vrouw aan.

Alleen ging het daarna ook nog fout. Een groot aantal mensen namen Napoleon niet zo serieus en dachten dat als hij weg zo gaan alles wel weer teruggedraaid zou worden. Het werd dus ook niet zo consequent toegepast. Achternamen werden bij de doop steeds anders weergegeven en in ieder geval in mijn familie was dat niet per ongeluk. Een groep verzette zich heviger en daarbij ontstonden namen als Poepjes, Naaktgeboren etc.  

Nog een mooi Fries voorbeeld is de familie Gerbrandy. Gerben Everts (1720-1798) was boer te Rauwerd. Al zijn zoons namen de achternaam De Groot aan, op één na die de voornaam van zijn vader verlatijnste tot Gerbrandy. (uit die familie stamde o.a. de minister-president in Londen Pieter Sjoerds.)

Hartelijk dank voor uw reacties. Interessant dit alles te lezen.

groet Anneke