Beste Meneer, Mevrouw,

Ik kom ook wel eens tegen dat men in Essen belgie overleden is en begraven in wouw. Was dat in de jaren 1600 normaal dat men in een andere plaats begraven werd?

Minder normaal dan tegenwoordig, maar misschien had de familie een eigen graf in Wouw. Of Essen had alleen een RK begraafplaats terwijl de overledene NH was. Of de overledene was weliswaar in Essen overleden, maar woonde in Wouw. Of Essen had tijdelijk geen pastoor.
Er zijn best wat denkbare en plausibele redenen voor. 

Het begraven in een andere plaats kwam vaker voor.

De begrafenis van mijn voormoeder Maria Alaerts Rosa leidde tot de volgende anekdote, ontleend aan Gens Nostra:

"Als weduwe vestigt zij zich na 1670/71 weer te Herwijnen, maar wordt in 1681 te Deil begraven.De familie gaat met paard en wagen naar de begrafenis,maar onderweg krijgen ze een ongeluk, waardoor ze heel wat vertraging oplopen. De dragers korten zich het wachten met diep in het glaasje kijken.Een of twee van hen waren zo dronken dat ze met de kist in het graf vielen."

De belangrijkste reden is wellicht dat er rond 1600 van België nog geen sprake was...

wel van de Noordelijke/Zuidelijke Nederlanden, en van het hertogdom Brabant.

mvg - Dirk