Bij het zoeken naar de verblijfplaatsen van mijn overgrootvader Albertus Antonius Roes heb ik het gehele bevolkingsregister (1880-1890) van de gemeente Wijchen doorzocht. Volgens de aantekening in het bevolkingsregister van zijn vorige gemeente Angerlo  (1881) zou hij naar Wijchen zijn vertrokken en in het bevolkingsregister van Nijmegen wordt vermeld dat hij van Wijchen is gekomen (1886/1887).

Helaas heb ik hem, in tegenstelling tot zijn broer,  niet in het Wijchense kunnen vinden. Dit roept bij mij het vermoeden op dat hij zich nooit in de gemeente Wijchen heeft laten inschrijven! En dat vermoeden roept bij mij de vraag op: Hoe was in de 19^e eeuw de overschrijving van een persoon, bij een verhuizing,  tussen de gemeenten onderling geregeld?

• Ging er een brief van gemeente A naar gemeente B om te melden dat persoon X van A naar B verhuisde?;
• Kreeg persoon X (verhuis) documenten van de gemeente A mee om die in de gemeente B aan de betreffende ambtenaar van de Burgerlijke Stand te overhandigen?;
• Of was persoon X zelf verantwoordelijk (eventueel tegen een boete) voor het af- en aanmelden in resp. gemeente A en B zonder dat daar officiële (verhuis)documenten aan te pas kwamen?

Wie kan mij de juiste procedures m.b.t. intergemeentelijke verhuizingen uitleggen zoal die in de 19^e eeuw gebruikelijk waren? Dus heel  lang voordat het GBA/BRP-systeem werd ingevoerd!

Dat is slechts zeer summier geregeld. De aantekeningen hangen af de mededelingen van de binnenkomende en vertrekkende personen alsmede van de ambtenaar, die het register moest bij houden.

Ook worden personen afgeboekt bij de tienjaarlijkse volkstellingen.

Letterlijk met de "noorderzon" vertrokken, dus zonder opgave  van de nieuwe verblijfplaats.

Een notatie bij mijn onderzoek gevonden zonder consent vertrokken naar Ned. Indië.

Een ander voorbeeld in de gemeente Dieren keurig afgeboekt en weer ingeboekt, maar het tussen liggende verblijf in de gemeente Apeldoorn is niet te vinden.

Je zult aan de aangifte van geboorte, c.q overlijden moeten controleren of de haDDd van een notariële akte moeten vaststellen of het gezin in de bedoelde plaatse gewoond heeft.

Het vraag veel lokaal onderzoek..

Groeten van Terkos.

In de correspondentieregisters/registers van verzonden stukken van de gemeenten vind je in deze periode veelal niet bewaarde schrijvens omtrent personen die voornemens zijn zich elders te vestigen. Volgens mij was dat incl. een (standaard)formulier (in 1869 was er al sprake van een verhuizingsbiljet).

In ieder geval begin 1900 was het zo dat de nieuwe inwoner zich binnen 1 maand moest melden. Bij verzuim volgde een boete. Voor de kantonrechter te Venlo werden bijv. in 1901 zowel een nieuwkomer die zich niet tijdig had aangemeld als het hoofd van het gezin waar hij als dienstknecht kwam te wonen, beboet.