Ik wil gaarne verwijzen naar een opinie & debatstuk van de hand van de journaliste Anneke Groen in de Volkskrant van 25-07-2011 waarin zij haar ervaringen weergeeft van een bezoek voor onderzoek aan het Nationaal Archief. Voor trouwe bezoekers aan de studiezaal bevat dit stuk vele herkenbare punten. De titel van haar bijdrage: "In het Nationaal Archief heerst Het Systeem"

Ik weet niet hoe het zit met copyright maar hierbij de link naar het ook op internet staande artikel

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/2816060/2011/07/25/In-het-Nationaal-Archief-heerst-Het-Systeem.dhtml

mvg-Ben

Als haar bevindingen kloppen dan is het schandalig. De hele lagere overheid (waar ik werk) is bezig zijn dienstverlening te verbeteren en de organisatie te dereguleren en hhet ministerie van OC&W maakt er een potje van. Op twitter was de discussie ook te volgen. Eric Hennekam heeft haar in zijn blog ook al aangehaald.

" Pimmetje, Rotterdam  

De kwaliteit van het journaille springt er weer vanaf in dit artikel. Wellicht moet mevrouw Groen ook eens de lijst met vermiste stukken uit het door haar zo geroemde Amsterdamse archief eens bekijken. Dat weet ze gelijk hoeveel waardevol erfgoed er is verdwenen door goedgelovigheid en door al die mensen waarvan men eerder niet aan hun integriteit twijfelde, maar die wel diepe zakken bleken te hebben. Wake up mens! ".

Beter dan Pimmetje kan ik het niet zeggen!

Strenge beveiliging is noodzakelijk.

Een journalist kan op veel manieren zijn (haar) lezers een beeld van de werkelijkheid schetsen. Anneke maakt dankbaar ge(mis)bruik van "manipulerende feitenselectie". De feiten zoals  ze beschrijft herken ik als feit, maar totaal niet op de subjectieve manier waarop zij de feiten kleurt. Om slechts één te noemen: Ook ik heb, bij de invoering van het nieuwe pasjessysteem, in een kamertje mijn gegevens moeten invullen. Een uiterst vriendelijke medewerker was daarbij aanwezig om mij te helpen. Gevangenkamertje ???. 

Wat ik haar kwalijk neem is de verdraaiing van de werkelijkheid. Toen het Stadsarchief Amsterdam overging op een nieuw pasjessysteem, heb ik ook  daar voor de camera moeten staan en me volledig moeten identificeren. (inderdaad niet in een kamertje, maar openlijk aan de balie) Als ik in de studiezaal van het Stadsarchief Amsterdam een stuk wil laten kopiëren / scannen MAG IK DAT NIET ZELF DOEN. Ik moet een strook  papier in het stuk doen (de lengte van zo'n strook is voor Anneke ook heel belangrijk) en het stuk aan een medewerker geven. 

Als ik in Den Haag langs de twee (!) medewerkers (twee (!) bewakers)  bij de ingang  loop, word ik uiterst vriendelijk begroet. Wellicht komt dat door mijn eigen uitstraling. Het enige waar Anneke misschien zelf eens naar zou kunnen kijken.

Toch een woord van dank voor haar artikel. Ik kan het uitroepteken achter het woordje twee prachtig gebruiken als lesmateriaal voor mijn studenten Nederlands. Het cynisme dat van één leesteken kan afdruipen, kan ik leggen naast mijn eigen ervaring. Ik ben altijd blij dat er twee zitten, want ik maak geregeld mee dat er één even behulpzaam is bij de balie of bij de kluisjes. Ik hoef dan niet te wachten en kan direct door de ander geholpen worden. Mijn uitroepteken heeft een andere klankkleur dan die van Anneke. Prachtig voorbeeld van "manipulerende feitenselectie".  Volkskrant ?? (oeps, zelfs twee leestekens)

Groet

Wim