Het is mij een doorn in het oog dat sommige archieven veel geld vragen voor het downloaden van scans en foto's voor persoonlijk gebruik, en met name bij de laatste ook nog vaak schermen met auteursrechten die ze in veel gevallen helemaal niet hebben, omdat de foto's daar te oud voor zijn, of die niet van toepassing zijn, omdat downloaden voor persoonlijk gebruik volgens de wet gewoon mag.

Daarom vond ik het wel leuk om gisteravond onderstaand artikel in de AutomatiseringGids aan te treffen. Ik hoop dat de bedoelde archieven ook een keer op dezelfde manier worden aangepakt.

CITAAT:

Rechter schept duidelijkheid
vrijdag 29 februari 2008, Den Haag Door: Peter Mom Verschenen in Automatisering Gids nr. 09, 2008
▪ Amsterdam wilde te veel voor overheidsinformatie

Het wordt voor overheden steeds moeilijker om een slaatje te slaan uit de verkoop aan bedrijven van (met gemeenschapsgeld totstandgekomen) overheidsinformatie. Een gerechtelijke uitspraak en rijksbeleid staan slechts toe ten hoogste verstrekkingskosten in rekening te brengen.
De rechtbank in Amsterdam deed onlangs uitspraak in een procedure die Landmark Nederland tegen de gemeente Amsterdam had aangespannen.

Het bedrijf doet in informatie over vastgoed en verkoopt die in de vorm van ‘scans’ aan particulieren en bedrijven. Ruimtelijke informatie is veelal in handen van overheidsorganisaties, die aan het gebruik dikwijls allerlei (ook financiële) voorwaarden verbinden. Amsterdam wilde wel een lijst verstrekken met adressen van percelen waar bodemonderzoek had plaatsgevonden, maar vroeg daar volgens woordvoerder Wouter van Wijk van Landmark circa 65.000 euro voor. Later was de gemeente bereid met minder genoegen te nemen, maar voor Landmark was het een principekwestie, waarover het een uitspraak van de bestuursrechter verlangde. Ook vanwege de precedentwerking, want het bedrijf heeft bij het vergaren van gegevens bij de 443 gemeenten te maken met zeer uiteenlopende voorwaarden.
Landmark had de gegevens bij Amsterdam opgevraagd met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur. De gemeente bracht echter de Databankenwet in stelling. Om daarop met succes een beroep te kunnen doen en voorwaarden aan gegevenshergebruik te kunnen stellen, is het nodig dat de houder van de desbetreffende databank een substantiële risicodragende investering heeft gedaan. Amsterdam had evenwel publieke middelen ter beschikking en ontving voorts een speciale rijksbijdrage, zodat van een risicodragende investering geen sprake is, oordeelt de rechtbank. Daarbij komt dat de databank geen nevenproduct mag zijn van de eigenlijke hoofdactiviteit. De rechter stelde Landmark in het gelijk.

Het beleid van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) koerst ook aan op laagdrempelige beschikbaarheid van overheidsdata voor bedrijven die er toegevoegdewaardediensten en -producten mee maken. Op de conferentie ‘Geo-data: uitzicht op toegang’ bleek vorige week echter dat het ministerie juist te laat is geweest om dat principe wettelijk te verankeren. Kees Keuzenkamp, waarnemend directeur Innovatie en Informatiebeleid Openbare Sector, vertelde dat een voorgenomen regeling moest worden ‘gestript’ omdat de regering een week eerder had besloten Europese richtlijnen een op een in Nederlandse wetgeving om te zetten om zo een achterstand met de implementatie van die richtlijnen in te lopen. Nationale toevoegingen moeten achterwege blijven. Nu ging het om de omzetting van de EU-richtlijn over het hergebruik van overheidsinformatie. Die staat niet alleen verstrekkingskosten toe, maar ook een ‘redelijke winstmarge’. Dat laatste had BZK willen voorkomen, maar was daarmee dus net te laat. BZK probeert nu via afspraken met andere overheden hetzelfde te bereiken. Staatssecretaris Bijleveld tekende in december met de provincies al een intentieverklaring en volgens Keuzenkamp ligt een convenant met de waterschappen in het verschiet. Met gemeenten is BZK in gesprek.

© 2008 Automatisering Gids

Het klinkt mooi: " Rechter schept duidelijkheid ". Het gaat om (de kosten van) het verstrekken van een (Amsterdamse) lijst met adressen van percelen waar bodemonderzoek had plaatsgevonden. Een onderwerp, dat niet onder de Archiefwet valt.
Juristen weten wel hoe het nu verder gaat. Amsterdam gaat in hoger beroep en een definitieve uitslag kan vele jaren op zich laten wachten, mede gelet op de recente Europese regelgeving.
Zelfs al wint het bedrijf het uiteindelijk dan betekent dat niet automatisch dat dit precedentwerking heeft voor de kosten van dienstverlening van de vele archiefdiensten. Zoals bekend lopen die kosten landelijk gezien zeer uiteen.
Op dit moment geeft Genlias, dat niet heel Nederland bestrijkt, niet overal dezelfde informatie. B.v. bij huwelijken en overlijdens. Wat doe je dan als er geen ouders zijn vermeld en je die toch wilt weten? Bestellen via het winkelwagentje!
Voor ons genealogen zou het mooi zijn als er op dit punt eens duidelijkheid werd geschapen!.