Beste leden,

in mijn voorgeslacht komen vijf broeders en zusters voor, allen kinderen van een inlandse vrouw. Als zij reeds overleden is worden zij in 1810 "geadopteerd" door een Europese militair, die lang genoeg in Indië zat om alle kinderen verwekt te hebben. Deze persoon is tevens ongehuwd en heeft buiten de adoptiekinderen geen gezin.

Wat moet ik nu aan met de term "adoptie"? Heeft hij werkelijk slechts de kinderen van een inlandse vrouw geadopteerd, of zijn het toch stiekem zijn eigen kinderen? Zou er in dat laatste geval dan geen sprake moeten zijn van "erkenning"? Of werden deze termen weleens door elkaar gebruikt?

met vriendelijke groet,

Vincent van der Heijden 

De juridische regeling "erkenning" bestond niet begin 19e eeuw. Een ouder kon alleen een kind juridisch tot eigen kind maken door  een adoptie. Daarvoor was wel een wet, onder VOC-regering en later onder Nederlandse regering.

Meestal was die adopterende man wel de biologische vader, maar er zijn ook voorbeelden dat iemand het niet was.  

Het begrip erkenning kwam pas veel later, ik dacht ca 1870. Natuurlijk bestond daarvoor al een regeling een kind wettelijk te maken voor de Europese burgerlijke stand.  

Beschouw die man maar als de biologische vader. Het is een gokje, een beetje, maar meestal wel waar.