In de documentaire DE DINGEN DIE VOORBIJ GAAN laat regisseur Michiel van Erp de vergankelijkheid van artiesten zien. Hij kreeg drie verhuisdozen met daarin de toneelherinneringen van de in 2008 overleden acteur Carol van Herwijnen in handen. De inhoud overviel hem, zo raakte hij in gesprek met nog levende acteurs, die hem hun visie en eigen archief lieten zien.
http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/03/27/gekweld-acteur-1479060
Drie verhuisdozen is dan nog aardig wat. Van onze voorouders is meestal niets meer dat rest, behalve
hun gegevens in onze stamboom. Nu laten mensen die tegenwoordig overlijden al wat meer na, maar dat komt ook omdat familieleden het allemaal minder snel weggooien.
Het archief van mijn opa (1910-1996) beslaat twee archiefdozen. Dat van mijn vader 4 archiefdozen.
Los van de herinneringen aan deze mensen is dat feitelijk alles wat van het rest.
Het is ook daarom zo belangrijk om de persoonlijke archieven zoveel mogelijk te redden, ordenen en voor het nageslacht te bewaren.
Interessant bericht over dit onderwerp; dankzij het internet via zoekmachines meer familieleden en afbeeldingen ontdekt, een zakenrelatie van mijn grootvader met achternaam Tenzer was iemand met achternaam: van Erp in Den Haag in de periode van voor de tweede wereldoorlog. Die komen voor bij de gezinskaarten openbaar op de site van het Haags Gemeentearchief, zonder inloggen te zien waarbij wel rekening gehouden akkoordverklaring voor privacy.
Dit is een interessant bericht. Sinds een jaar of dertig verzamel ik, met wat tussenpozen, de gegevens van onze familie en alles wat ik er bij kan vinden. Ik zit met het probleem waar de gevonden gegevens te laten. Zelf ga ik binnenkort verhuizen naar een kleiner appartement waar ik domweg geen ruimte heb voor alle gevonden gegevens, fotokopieën, prints enz. Natuurlijk heb ik het ook in de computer staan en die bewaar ik maar mijn vraag is eigenlijk, wie weet wat ik met de kopieën enz. moet doen en of waar ik dat kan afleveren. Het zijn een paar dozen vol.
Ruimtegebrek, het blijft een lastige punt; zonde om weg te gooien! er zijn geen adressen waar je het kan afleveren, instellingen en musea kampen ook met ruimtegebrek. Misschien is het een idee om via genealogische forums of marktplaats een liefhebber te zoeken?