Bij veel aktes van voor 1811 komt men bij het zoeken diverse namen tegen voor de zelfde persoon (patroniem) bij het trouwen en bij de kinderen hun doopakte.

Ik vul indien mogelijk de naam in die men gekregen heeft bij de doopakte, is dit de beste naamgeving voor de des betreffende persoon?

Gaarne reacties.

Geert van Vugt

Dag Geert,

Voor 1811 zijn er doorgaans geen aparte doopakten, maar doopboeken,
waarin de dopen staan genoteerd.
Dopelingen staan in het doopboek vrijwel altijd alleen vermeld met de voornaam
(of meerdere voornamen).
Bij transcipties worden deze voornamen vaak aangevuld met het patroniem
of de achternaam van de vader.
Dat is goed bedoeld, voor het gemak van de onderzoeker, maar hierbij worden
soms dikke blunders gemaakt, zodat je meer last dan gemak hebt van deze service.

In principe is de doopnaam de meest voor de hand liggende naamgeving,
maar dat gaat niet in alle gevallen op.
De doopnaam is soms verkeerd verstaan en /of foutief opgeschreven.
Er is geen bindende regelgeving of voorschrift, wat je dan moet doen. 
In zo'n geval noteer ik de meest voor de hand liggende naam, volgend uit 
onderlinge vergelijking van latere naamgegevens van de betreffende persoon.

Knutselnamen:
Dit noem ik namen, die nooit gedragen zijn door de persoon, maar uit de vrije hand zijn geconstrueerd.
Voorbeelden hiervan zijn:
-Extra patroniemen toevoegen, door de voornaam van de grootvader en /of
overgrootvader ook als patroniem bij de persoon op te nemen.
-Kunstmatige verfraaiingen aanbrengen, bijvoorbeeld: Aaltie Broek wijzigen in
Aleijda van den Broecke.
-Foutieve patroniemen knutselen, bijvoorbeeld: dopelinge Helena Petronella Heres van den Clooster.
De vader was van adel en staat bekend als Heer van den Clooster.
Er staat ook een kind online met het patroniem Jonkers (vader was Jonkheer van den Clooster). 
Van een  titel kun je natuurlijk geen patroniem maken.
Van een militaire rang kun je ook geen patroniem maken.
Er staan kinderen online met het patroniem Kornet (vader was de Kornet van den Klooster).
-Foutieve achternamen knutselen, bijvoorbeeld: Hans de Scherprechter van Coevorden liet kinderen dopen.
In de transcriptie hebben alle kinderen als achternaam de naam Scherprechter gekregen.
Zo zijn ze echter niet gedoopt en later ook niet genoemd.

Persoonsgebonden namen:
Deze namen horen bij een bepaalde persoon, bijvoorbeeld de Scheepstimmerman Albert Winkel.
Een winkelhaak hoort bij zijn werkgereedschap, dus daar zit een relatie in.
Zijn kinderen nemen de naam van vader aan, daar zit ook een relatie in.
Veel genealogen voegden vervolgens de naam Winkel door extrapolatie toe aan de voorouders van deze Scheepstimmerman en aan ooms en tantes in de zijlijnen, die destijds nergens zo genoemd werden.

Foutieve patroniemen (2):
We weten allemaal dat er versteende patroniemen bestaan en verspringende patroniemen.
De transcripties van het archief Markiezenhof en ook van het archief van Brabant zijn aangevuld met patroniemen. Ze hebben abusievelijk als standaard gekozen voor versteende patroniemen. Daar kwam ik achter toen ik een paar Brabantse stambomen heb gemaakt. Dit maakt het zoeken soms erg lastig, want via die patroniemen kom je dus niet bij de volgende generatie, omdat die geen versteende patroniemen gebruikten. 

Samenvattend:
De beste naamgeving komt uit de originele bronnen en niet uit transcripties.
Vergeet niet om doopnamen die vervoegd zijn uit de naamval te halen (RK-doopboeken).
Doopnamen zijn soms niet bestendig, de persoon gaat dan verder onder een andere naam.
Meerdere achternamen voor dezelfde persoon kan men vermelden als Alias of A.K.A.

Mvrgr,

 
 

Beste Henk, bedankt voor de uitleg.

Ik houdt in principe altijd de naam aan die in het doopboek staat aangegeven want als je in Brabant op de naam Spierings gaat zoeken met al hun mogelijke schrijfwijzen kom je er wel 11 verschillende mogelijkheden voor die door elke pastoor anders opgeschreven werd.

En dus bij elke persoon door elkaar werdt gebruikt.

M.v.g.

Volgens mijn gegevens overleed Petrus Johannes de Backer te Bergen op Zoom op 12/5/1978 en begraven te Hoogerheide. Hij huwde Adriana Elisabeth Plompen te Hoogerheide op 24/4/1928 ; zij was de dochter van Adrianus Plompen en Maria Raats, beide uit Woensdrecht. Adriana werd op 24/2/1906 te Zwijndrecht (Zuid-Holland en niet Belgie) geboren. Zij overleed te Bergen op Zoom op 12/11/2002 en werd op 16/11/2002 begraven te Hoogerheide.

Groeten

Bob Plompen

2550 Kontich (B)

Vergeet niet om doopnamen die vervoegd zijn uit de naamval te halen (RK-doopboeken). Kunt u hier een voorbeeld van geven. ik heb nog niet veel te maken gehad met rooms katholieken.

petri   ==>   petrus

algemener, een naam die latijns overkomt veranderen in de dichtstbijzijnde Nederlandse naam

succes, Otto

Dag  F. Gaeta,

Hier is een voorbeeld van een RK-gezin, waarvan de doopnamen der kinderen zijn vervoegd.
Ik heb de Nederlandse doopnamen voorop gezet, want zo gaan ze verder:

1.1. Nicolaes Boomhouwer, geboren ± 1680 te Leijden, zoon van Mattheus Boomhouwer;
hij trouwt voor de Schepenen op 13 februari 1706 te Leijden, als Nicolaes Boomhouwer, Sijdtreder, Jongman van Leijden, wonende op de Uijtterstegraft, met
Maria van Bekesteijn, wonende op den Nieuwen Rijn over de Vismarct, weduwe van Nicolaes de Bruijn, dochter van Aegje van Veen.
 
Kinderen gedoopt te Leiden:
1. Elisabeth 01-08-1709 RK Kerk de Zon; Baptisavi Elisabetam filiam Nicolai Boomhouwer et Mariæ Beckesteijn, coniugum; susceptores Matheus Boomhouwer et Elisabeta Boomhouwer.
2. Mattheus  09-03-1712 RK Kerk de Zon; Baptisavi Matheum filium Nicolai Boomhouwer et Mariæ Beekestein, coniugum; susceptores Matheus Boomhouwer et Maria van Meurls.
3. Mattheus 06-05-1713 RK Kerk de Zon; Baptisavi Matheum filium Nicolai Boomhouwer et Mariæ Beckestin, coniugum; susceptores Matheus Boomhouwer et Maria van Meurs.
4. Maria Anna 11-10-1716 RK Kerk de Zon; Baptisavi Mariam Annam, filiam Nicolai Boomhouwer et Mariæ Beekesteijn, conjug: susceptores Joannes Bourguigne, et Anna Boomhouwer.
 
 N.B. Baptisavi = ik heb gedoopt


Mvrgr,
 

Ik mis in dit verder uitstekende verhaal de raad om vooral uitsluitend van de originele handgeschreven bronnen uit te gaan. Al die oude handschriften leren ontcijferen is een "never ending" studie maar zeer de moeite waard, transcripties kunnen zeker nuttig zijn, maar zitten vol dwaalsporen.

Dag Maggy,

Je mist de raad "om vooral uitsluitend van de originele handgeschreven bronnen uit te gaan".
In mijn bericht van 21 mar 2015 om 3:34 staat onder
Samenvattend:
"De beste naamgeving komt uit de originele bronnen en niet uit transcripties"

Wat is er onduidelijk aan dit statement ?

Mvrgr,

Het gaat mij om de nadruk op de woorden "uitsluitend" en "handgeschreven". Ik zei al, verder is uw hele verhaal uitstekend, Henk Elsinga, maar voor onoplettende beginnende hobbyisten zit deze boodschap in uw woorden nog te veel verstopt. Men denkt al te vaak dat "de" gegevens die men op de officiele website van archief X ziet "dus" wel moeten kloppen. Al zijn de gegevens die je met een zoekmachine vindt per definitie transcripties. Waar mogelijk blader ik handmatig door DTB boeken (of scans of microfiches daarvan) plus zoveel mogelijk secundaire bronnen. Waarschijnlijk meer dan 50% van mijn familie vóór 1811 zou ik zonder deze arbeidsintensieve werkwijze nooit gevonden hebben. In het begin heb ik soms een avond lang een transcriptie naast een handschrift gehouden en letter voor letter vergeleken met andere namen in hetzelfde handschrift om me het lezen van die oude handschriften eigen te maken. Inmiddels, na jaren ervaring, blader ik er net zo vlot doorheen als door de krant, maar ontgaan me nog altijd soms nuances.

Nog een tip: let bij het lezen van latijnse dtb-boeken ook op gebruikte afkortingen. Veel voorkomend voorbeeld: Joannes afgekort tot Joes.