Ik heb de (vermoedelijke) vader van de kinderen van mijn overgrootmoeder gevonden.
Deze man was getrouwd maar woonde steeds ergens anders dan zijn vrouw. Vergelijking van de bevolkingsregisters laat zien dat hij in verschillende plaatsen op steeds hetzelfde adres woonde als mijn ongehuwde overgrootmoeder, qua datums klopt het ook. Ook met de voornaamvernoeming komt het precies overéén. De voornamen die de kinderen van mijn overgrootmoeder kregen komen in haar tak niet voor maar kloppen wel precies met zijn lijn.
Dilemma, koppel ik deze man wel of niet aan de kinderen? Hoe doen jullie dat in je stamboom?
Ben benieuwd.
Dag Karin,
Ik had een vergelijkbaar probleem. Alles wijst op het vaderschap, maar er is geen wettig bewijs. Of het volgens de regels is, weet ik niet, maar ik zet hem gewoon neer als vader van de kinderen, met een toelichting van familieverhalen, namen, uiterlijke overeenkomsten, een reconstructie van wat er gebeurd zou kunnen zijn. Slechts DNA kan mij redden, maar de wettige kleinzoon lijkt zoveel op diens onwettige oom, dat twee foto's voldoende zijn....
(P.s.: we hebben toch niet dezelfde overgrootvader? 
, grapje)
Ik zou 'm koppelen in de stamboom (maar een lagere zekerheidsgraad hangen aan de koppeling, dat kan in ieder geval in Gramps). Als ik het zo lees, heb je behoorlijk wat onderzoek gedaan naar deze man en lijken andere potentiële kandidaten af te vallen, mede door alle verhuizingen. Zelf zou ik het volledige argument netjes uitschrijven, goed beargumenteerd waarom dit wel de vader moet zijn en niet een van de andere honderden mannen. Een bewijs hoeft immers direct te zijn, maar kan ook indirect zijn, zoals hier (of die paar takjes die dan rond 1300-1400 in de stamboom lopen en door middel van bezit en getuigen etc goed te verifieren zijn). Volgens mij heb je het in ieder geval goed doorgrond en naar jouw mening sluitend indirect bewijs geleverd voor dit vaderschap, dus zou je m prima toe kunnen voegen. MAAR natuurlijk wel met een notitie waarin je het geheel uitlegt (maar sla t ook nog een keer op in een bestand ofzo, mocht je t kwijtraken). De lezer kan dan zelf uitmaken of hij/zij jouw gedachtegang juist vindt én dit soort dingen zijn natuurlijk ontzettend lastig om zelf nog eens na te gaan (zonder andere informatie dan twee namen).
Overigens echt heel cool dat je je overgrootvader terug hebt kunnen vinden :D.
Mocht je nog sluitend direct bewijs willen hebben, zul je inderdaad DNA moeten testen vanuit jullie afstamming en de familie van die man, om zo tot een resultaat te komen waar helemaal niets meer tegen in te brengen valt, door niemand niet.
Deed hij zelf aangifte van de geboorte van de kinderen (of liet hij dat aan de vroedvrouw over)? De eerste optie maakt het des te waarschijnlijker dat hij de vader was.
Wel een bijzondere situatie overigens. Je vraagt je af waarom hij niet gewoon van zijn echtgenote gescheiden is. Overspel was vroeger meen ik zowat de enige reden die tot echtscheiding kon leiden.
Een dilemma blijft het dus
.
Vooralsnog ga ik een koppeling maken zodat het allemaal makkelijker terug te vinden is. Mijn stamboom is niet gepubliceerd dus hier breng ik niemand mee in verwarring.
Ik heb in mijn programma volgens mij ook geen optie om iemand met een lagere zekerheidsgraad te koppelen zoals Willem voorstelt.
Alle betrokken zijn inmiddels overleden dus DNA is geen optie meer en voor mij ook geheel niet noodzakelijk. Het is meer voor mijzelf dat ik nu een logische verklaring heb tussen familieverhalen, vernoemingen, tijdspad en levenswandel aan de hand van verhalen, documenten/akten etc, etc.
De eerste drie kinderen zijn door de vroedvrouw aangegeven omdat ze steeds beviel in de Rijkskweekschool voor vroedvrouwen. Geen plek waar toendertijd vaders welkom waren, lijkt mij. Het vierde kind wordt aangegeven door de "vermoedelijke" vader samen met diens enige wettige zoon!
Overigens heb ik van het eerste kind geen "bewijs" dat het om dezelfde vader gaat.
Waarom hij nooit gescheiden is van zijn vrouw blijft een interessante vraag.
Gr, Karin
Je zou eens kunnen proberen uit te zoeken of vroeger echtscheiding mogelijk was in geval van overspel als de bedrogen partner weigerde te scheiden. Al vraag je je af waarom een vrouw die op deze manier door haar man wordt bedrogen niet van hem zou willen scheiden. Tegen beter weten in hopen dat hij bij haar terugkomt????
Echtscheiding ging vroeger aanzienlijk minder gemakkelijk dan tegenwoordig.
In welke tijd speelde dit? Als het voor zeg maar 1930 was, zou je in de kerkelijke archieven best iets hierover kunnen vinden. Vrijwel iedereen was toen nog lid van een kerk, en zoiets werd niet toegelaten. In de notulen van de kerkeraad werdt dit echt wel vastgelegt.
DNA geen optie? Waarom niet?
Daarvoor hoef je de mensen zelf niet te hebben, alleen afstammelingen. Die in jouw lijn zijn voorhanden. Die in de lijn van zijn wettige echtgenote -- dat moet je nazoeken. Maar afstammelingen van een oudere generatie (vader, grootvader, misschien neef?) van die man zouden ook (deels) kunnen matchen met de afstammelingen in jouw lijn. Toch?
Eigenlijk: wat M. Wilbrink zegt is denk ik een hele goede optie! In de notulen óf gewoon bij de dopen (als illegitiem kind) (en dat is toch wat makkelijker opzoeken)! Misschien dat de kerk mailen een goed idee is.
Wat DNA betreft, inderdaad: je hebt mensen nodig die gerelateerd zijn, niet perse de mensen zelf. Als ik het me goed herinner kun je tot op 7 of 8 generaties nog zien dat mensen familie zijn.
Dat DNA is voor mij totaal geen optie. De logische verklaring die ik voor mijzelf geformuleerd heb is voor mij meer dan voldoende,het gaat hier uiteindelijk om 3 tot 4 generaties terug.
Notulen van de kerkenraad is een interessante gedachte, alleen kan ik geen doopboeken Amsterdam online vinden van de periode 1898 - 1910. Dus geen idee of de kinderen ook daadwerkelijk gedoopt zijn. In het bevolkingsregister is meermalen de geloofsovertuiging van moeder doorgehaald. Mogelijk omdat de Kerk het niet eens was met haar levenswandel?
- Kinderen verwekt bij een ander tijdens het huwelijk konden/kunnen wettelijk zelfs achteraf niet worden erkend.
- Echtscheiding was tot in de jaren zestig van de vorige eeuw lastig en vond vaak plaats op grond van de grote leugen. Eén van de partners (meestal de man) gaf daarbij overspel toe. Als dit echter de vrouw was, kon zij daardoor recht op alimentatie verspelen.
- Het doorhalen van de geloofsovertuiging in de bevolkingsregistratie zal niet door de Kerk zijn gebeurd, want die had daar geen zeggingskracht over. Dat zal door haarzelf of haar moeder zijn gebeurd. Doorhalen was zelfs vrij lang ook moeilijk, maar de Vrijdenkersvereniging de Vrije Gedachte voerde bijvoorbeeld in de twintiger jaren van de vorige eeuw actie om zich te laten schrappen als lidmaat/kerklid in de kerkelijke registers en bevolkingsregisters.
- Ik ken een soortgelijke situatie, maar dan gedurende 12 jaren (1892 - 1904) voordat de man voor het eerst trouwde met een ander.Bij de eerste inschrijving in het bevolkingsregister stond zij ingeschreven als zijn vrouw, maar dit is doorgehaald en vervangen door nverwt (niet verwant). Na haar overlijden (1907) worden haar weeskinderen verspreid over Nederland d.t.v. de Maatschappij van Weldadigheid als bestedeling in gezinnen geplaatst. Bij de oudste zoon gaat dit mis omdat het niet boterde tussen hem en een ander weeskind. Tijdelijk wordt hij geplaatst in het doorgangshuis Hoenderloo en in zijn dossier wordt de vader dan vermeld (zonder voornaam, maar met familienaam en beroep). .Tot deze vondst (2016) was er ook een sterk vermoeden, waaronder eengeruststellend briefje van de moeder aan de 2 oudste zonen kort voor haar overlijden geschreven door haar vroegere samenlevingspartner (tekenend als "ome"). Hij was inmiddels vader van 2 zonen uit zijn 1e huwelijk.
- Al in 1993 had ik een genealogisch programma, waarin je de soort relatie kon aangeven, Vreemd als dit tegenwooridg niet tot de mogelijkheden behoort
Archiefinstellingen, bronnen en inventarissen » Dilemma- vermoedelijke vader.
