Beste Meneer, Mevrouw,

Ik kom wel een tegen dat er geen datum van overlijden bij een naam staat en wel een datum van begraven. Hoeveel dagen zit er tussen overlijden en begraven worden rond 1600- 1690?

Bedankt alvast.

Die vraag zal niet zo maar te beantwoorden zijn; de Begrafeniswet of (later) de Wet op de lijkbezorging is (pas) van 1869 (bron o.a. site wetten.overheid.nl).

Ik denk dat het ook streekgebonden is. En het geloof niet te vergeten.

Zal in het algemeen niet meer dan een paar dagen geweest zijn. Een lichaam begint zonder koeling vrij gauw te stinken.

Voor Vlaamse parochies zijn er geen vaste regels: soms zijn er aparte overlijdens- en begraafregisters, soms gecombineerde registers die dan beide data vermelden. Meestal gaat het om 2, maximum 3 dagen verschil.

mvg- Dirk

Hier kan dagen, weken soms wel maanden tussen zitten. Als er b.v. geen pastoor was, denk b.v. bij geloofsvervolgingen. In mijn stamboom (NW Belgie) ben ik tegengekomen dat iemand pas maanden na zijn dood als begraven werd ingeschreven in het DTB boek. Misschien dat die lijken tijdelijk werden begraven, en later herbegraven als meneer de pastoor er was. Dat is niet meer te achterhalen.

Lees eens dit artikel over overlijden- en begraafdatum.

de tijd tussen overlijden en begraven was vaak afhankelijk van de wens of noodzaak om familieleden bij de begrafenis te hebben. Soms moesten, met name bij rijke/adelijke families familieleden uit het buitenland komen. In die tijd duurde het soms weken voordat de familie in het buitenland het bericht van overlijden kreeg en duurde het nog een tijd voordat iemand dan ook bij de begrafenis aanwezig kon zijn.

Bij oude begraafplaatsen (bij een Kerk) was vaak een lijkenhuis gebouwd. Daar werden de lijken naar toegebracht tot ze begraven werden. Met name in de warme periode kon het rond zo'n lijkenhuis enorm stinken en was er veel ongedierte. De kans op ziektes was ook heel groot en daarom is de wet op de lijkbezorging er gekomen die een maximale termijn tussen overlijden en begraven stelde..

Overleden adel en vooraanstaande vermogende notabelen werden niet in een lijkenhuis gelegd maar lagen vaak in een nis in een kerk. Ook deze lijken begonnen natuurlijk te stinken. Tijdens de kerkdienst was de lucht te ruiken en wisten de kerkgangers dat er een rijke/adelijke overledene in de kerk lag. Hier is ook het gezegde "een rijke stinkerd" vandaan gekomen.

Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar ik reageer toch even op het verhaal van "de rijke stinkerd"

Het is absoluut een mooi verhaal, en als je het een keer hebt gehoord of gelezen, dan vergeet je het nooit meer,
en vertel je het bij gelegenheid zelf ook een keer door.

Maar het is niet waar.

Het is al talloze malen ontzenuwd, onder andere hier
http://www.meertens.knaw.nl/cms/nl/nieuws-agenda/nieuwsbrief/vraag-van-de-maand/145021-vraag-van-mei-2016-rijke-stinkerd

Heb voor Zuid Beijerland de datum Impost aangifte en doodgraversregister vergeleken. Begraven was meestal de dag na aangifte. Levenloos geboren kinderen meestal dezelfde dag. Weet niet of de aangiftedatum ook de overlijdensdatum was. Kan ook nog een of meerdere dagen tussen zitten. Bij de aangifte Impost kreeg de aangever een verlof te mogen begraven en gaf dit aan de doodgraver. Omdat de doodgraver meestal ook schoolmeester was werd er vaak 's avonds begraven. In de winter als de vorst (hal) in de grond zat bracht hij extra kosten in rekening voor het grafgraven. 

Dat ligt helemaal aan de situatie. In het begin van de 19e eeuw gebeurde het wel dat de dierbare overledene dezelfde dag nog werd begraven. Over het waarom heb ik lang mijn gedachten laten gaan, ik kwam er niet uit tot de gedachte ontsproot van, al dan niet besmettelijke, ziektes en toen was de "verklaring" snel aangenomen. In het uitgebreide polderlandschap van het zuid-westen van zuid-beveland kwam het vaak en veel voor dat (Rooms-Katholieken) hun dierbaren nog diezelfde dag lieten begraven, soms zelfs nog vóór de aangifte van overlijden.

Denk ook eens aan barre winterse omstandigheden met veel sneeuw en bevroren grond waardoor niet gegraven kon worden. Ik noteer de datum zoals die aangetoond kan worden middels een akte en bedenk niet zelf een datum van overlijden.  De meeste kerkboeken noteren de datum van begraven aangezien er dan kosten werden gemaakt die verhaald moesten worden op de familie. Je zou derhalve beter van een kasboek kunnen spreken ipv een register van overlijden en/of begraven. Dus niet knoeien met de datum!

Joeke,

In Zuid Beijerland was de doodgraver ook schoolmeester, koster van de kerk, klokkenluider en stovenzetter. Zijn doodgraversregister was inderdaad een soort kasboek met 2 kolommen, nl. Kerk en hemzelf. Het totaal van de kolom Kerk rekende hij van 1 juni t/m 31 mei per jaar af en is te vinden in de kerkrekeningen. De andere kolom was zijn loon. Tot 1830 was hij dus doodgraver van de kerk. Vanaf 1830 werd hij overgenomen als gemeentelijk doodgraver en maakte hij een lijst van begravenen en bedrag wat hij nu vanaf 1 januari t/m/ 31 december afrekende met de gemeente. Hij kreeg toen een vast salaris van fl. 110,== per jaar. Dit is weer terug te vinden in de gemeenterekeningen. Hij fungeerde zowel voor de kerk als voor de gemeente als een kassier wat het begraafgebeuren betreft. Zowel in het kerkarchief als het gemeentearchief van Zuid Beijerland is er veel te vinden over het begraven. Regelmatig staat er in het register wat betreft het begraven in de kerk "roijeren". Dit was ruimen met waarschijnlijk de overblijfselen van de overledenen in een klein kistje ca 4 diep in de kerk begraven. Begraven in de kerk werd 3 diep gedaan. Werden voor 1, 2 en 3 diep verschillende bedragen in rekening gebracht.