mijn overgrootvader (geboren 10 augustus 1875 Amsterdam) was volgens registratie kaarten ingenieur.

Nu probeer ik te achterhalen waar hij zijn opleiding heeft gedaan. Via dit forum werd ik gewezen op de TUDelft maar daar heb ik alle jaren die bewaard zijn gebleven van nagekeken en niets gevonden. Waarschijnlijk is hij 16 jaar geweest toen hij aan de school begon dus dan gaat het over 1891. in die jaren woonde hij in Amsterdam en Haarlem en vanaf 1896 in Hengelo. Via via heb ik begrepen dat je ook de "titel" ingenieur door het volgen van een middelbare technische school. Ik heb ook al vernomen dat hij niet op de Kweekschool voor machinisten in Amsterdam heeft gezeten. 

Kan iemand mij helpen ? ik zoek dus de mogelijke scholen die er waren in die jaren in Amsterdam, Haarlem en Hengelo waar je een technische opleiding kon doen.

Wellicht geeft dit een goed beeld (wel uitgebreid):

https://www.dbnl.org/tekst/lint011gesc05_01/lint011gesc05_01_0004.php

Ingenieur was in de 19e eeuw geen beschermde titel.

Is het niet mogelijk dat "ingenieur" in dit geval niet het succesvol afronden van een opleiding, maar het uitoefenen van een bepaald type beroep betreft? Ik neem aan dat de vermeldingen genoemd in de vraag kaarten of lijsten betreft waar "ingenieur" stond daar waar naar zijn beroep gevraagd werd. In het BR Hengelo (waar hij direct is ingeschreven vanuit Amsterdam) staat m.i. dat hij daar als volontair werkte in een machinefabriek (zie eerdere discussies over deze persoon) - hij kan toch de vaardigheden vereist voor het beroep ingenieur zo in de praktijk hebben geleerd?

Tegenwoordig mag je je ingenieur noemen na een WO (ir.)  of HBO (ing) opleiding.

Vroeger was dat anders. Volgens het historisch woordenboek:

znw. m. (uitspr., t.w. in N.-Ndl., met Fransche g of geheel op Nederlandsche wijze). Ontleend aan fra. ingénieur. Oorspronkelijk een bedenker en maker van krijgsgevaarten (mnl. engiene(n), ingiene(n): zie bij INGIEN, 5), en vervolgens, bij uitbreiding, een ontwerper en aanlegger van militaire werken (zie de bet. 1). Het woord staat natuurlijk wel in verband met lat. ingenium, evenwel niet in den zin van geest of vernuft — gelijk hooft meende, die voor ingenieur het bekende purisme vernufteling heeft bedacht (zie b.v. N. H. 467 en 855) —, doch in eene niet-classieke beteekenis, namelijk die van kunstig bedacht werktuig (zie het reeds genoemde art. INGIEN en verg. het gezegde bij genie, 2^de art., Dl. IV, 1536). Tot hiertoe het vroegst, is het woord aangetroffen in den vorm engienieer bij kil. 844 a[1777].

+1.  Bij het krijgswezen (het oudste gebruik). 

+2.  Bij uitbreiding, in toepassing op wetenschappelijk gevormde technici voor den openbaren burgerlijken dienst of voor de verschillende takken van de bijzondere nijverheid. 

Mijns inziens kan dus gewoon een beroep in de techniek bedoeld zijn zonder een specifieke schoolopleiding daartoe gevolgd te hebben.