LS,
hoe zit het nu precies met de openbaarheid van archieven?
Archieven verwijzen dikwijls naar de beslotenheid van archieven als de privacy in geding komt; bijv. omdat genoemde personen nog kunnen leven. Maar diverse archieven hanteren de 75 jaar regel maar anderen houden weer strikt vast aan 100 jaar. De ene gemeente (Amsterdam) zet scans van (bijv. politie-)dossiers uit WOII gewoon op internet; de andere gemeente (Den Haag) doet heel moeilijk.
Wat is nu naar de letter der wet 'afdwingbaar' wanneer een gemeente 'moeilijk' doet?
____________
Titel is aangepast.
Openbaar wil nog niet betekenen dat akten digitaal te raadplegen zijn.
Gr. Moderator F.
Neen, natuurlijk niet. Maar als er scans op de website van een gemeente worden gezet zijn ze per definitie openbaar, lijkt mij. Andersom: als ze niet gedigitaliseerd zijn, kunnen ze best openbaar zijn.
Inmiddels heb ik over deze materie een lezenswaardig artikel gevonden onder: kia.pleio.nl / kennisplatform informatierecht / concept Richtlijn openbaarheidsbeperkingen in politie-archieven februari 2022.
Het beantwoordt mijn vragen.
Een (concept) richtlijn heeft een geheel andere status dan een wet en toch is kennelijk uw vraag "Wat is nu naar de letter der wet 'afdwingbaar' wanneer een gemeente 'moeilijk' doet?" daarmee beantwoord?
Ja, in die zin dat de archieven er mee worstelen en vaak een eigen beslissing nemen. Dus niet afdwingbaar blijkbaar. De rode draad in het verhaal lijkt te zijn dat in zo'n besloten (niet-openbaar) stuk genoemde personen overleden moeten zijn, wil het stuk in het 'publieke domein' terecht komen. De vraag is dan weer of je daadwerkelijk moet aantonen dat die personen zijn overleden terwijl je niet eens mag/kunt weten wie dat zijn.
Daarom is die voorgestelde 75 of 100/110 jaar (bij minderjarigen) niet zo'n gek idee.
Bijv. het Leids Politiearchief, het Noord-Hollands Archief, gemeente Amsterdam (meldingsrapporten politiebureaus) en de Collectie Overijssel/Deventer (politiedagrapporten) hanteren 75 jaar.