Archiefinstellingen, bronnen en inventarissen » BRP (Basisregistratie Personen)
De BRP is wat dit betreft ook niet een ’complete’ bron.
De uiteindelijke voorganger van het nieuwe geautomatiseerde stelsel in de computer (GBA, later BRP) was de papieren Persoonskaart (PK) in het oudere bevolkingsregister 1939-1994. Tijdens de overgang naar de computer bij gemeenten, in de periode september-oktober 1994, zijn in veel gevallen niet alle vermelde kinderen mee overgenomen vanaf de PK (‘geconverteerd’). De enige bron die u zekerheid/uitsluitsel over de kinderen kan bieden is dus die PK. Hier is nog wel een kanttekening bij: zie slotopmerking.
— Het Centraal Bureau voor Genealogie (CBG, Den Haag) bewaart voor de Staat het zgn. Nationaal Register van Overledenen (NRO), bestaande uit (a) persoonskaarten PK van overleden personen, tot oktober 1994 door gemeenten aan het CBG toegezonden; (b) persoonslijsten PL uit de BRP‘s van gemeenten, in digitale vorm, van overledenen vanaf oktober 1994. - Aan particulieren verstrekt het CBG tegen betaling uittreksels uit beide collecties.
— De persoonskaarten van personen die op het tijdstip van die overgang PK - computer (oktober 1994) in leven waren, en dat nu nóg zijn, of die nadien zijn overleden, berusten nog steeds bij de gemeente: nl. die waarbij de persoon op dat moment (september-oktober 1994) stond ingeschreven als inwoner.
— Even afgezien van het interessante van de persoonskaart voor bijv. stamboom-onderzoekers (meestal “gehobby”) : voor professionals, mensen die bij de uitoefening van hun beroep zijn aangewezen op dit soort persoonsinformatie (bijv. genetici, notarissen, programmamakers van Verborgen verleden, enz. enz.), biedt het CBG allerlei praktische hulp en ondersteuning aan: zie https://cbg.nl/diensten/ .
Voor de ”weg naar het antwoord” (de PK) bent u dus aangewezen op het CBG, en op de zogenaamde PK-gemeente voor een overlijden vanaf oktober 1994. - Hoe vindt u die PK-gemeente? De laatste gemeente waar een overledene heeft gewoond (dat is: als inwoner was ingeschreven) weet welke gemeente de PK-gemeente was, die dus de PK bewaart.
__________________________
Kanttekening: het bovenstaande “helpt” u alleen voorzover met “alle kinderen” bedoeld is: kinderen in de zin van het personen- en familierecht.
Dat is nl. de ‘beperking’ van die hele bron, de burgerlijke stand en de bevolkingsregisters (vroeger PK, later GBA, nu BRP) : zij registreren puur wat de wet noemt een vader X, een moeder Y, een kind van Z.
Dat is niet 100% hetzelfde als de werkelijkheid — en zéker niet hetzelfde als wat een gemiddelde burger met normaal rechtsgevoel verstaat onder ‘vader’, ‘moeder’, ‘kind’. Daarop moet u als professional-met-BRP-toegang élke seconde bedacht zijn…
Zie bijv. in het erfrecht, Burgerlijk Wetboek, artikel 4:10, lid 3: “Alleen zij die tot de erflater in familierechtelijke betrekking stonden, worden tot de in de vorige leden genoemde bloedverwanten gerekend.” (Zie bijv. https://www.advocaten.nl/vaderschap-en-erkenning-afstammingsrecht/ ).
Bijv. : mijnheer Jansen, nu op leeftijd, heeft in zijn leven 8 kinderen gekregen. Dat is de werkelijkheid zoals de burger die begrijpt, zoals hij die omschrijft met: “Ik heb 8 kinderen”, en terecht.
Maar nu de wet (het “Burgerzaken-wereldje” van de wet, het personen- en familierecht, de akten van de burgerlijke stand, de BRP). Drie kinderen zijn in oorlogstijd geboren, toen mijnheer Jansen als soldaat vermist raakte; de kinderen werden bij pleeggezinnen ondergebracht, die kregen het gezag, vroegen ook naamswijziging aan, en in 1956 ook adoptie: de kinderen werden ‘juridisch eigen kinderen’ van de pleegouders, zij hadden ouderlijk gezag, en gaven hen hún familienaam. Tegenover de buitenwereld is geen spóór meer te bekennen van de wérkelijkheid: dat het 3 kinderen van Jansen zijn. Nog een voorbeeld: met een goede vriendin krijgt Jansen een tweeling, als er nog van geen huwelijk sprake is. Op dat moment hebben de kinderen juridisch nog pas alleen een móeder. Ruzie ontstaat, de moeder wil niet dat Jansen de kinderen erkent en blaast ook het huwelijk af; haar nieuwe vriendje trouwt met haar, alles is juridisch ‘goed geregeld’ voor haar, en de kinderen krijgen de familienaam van haar nieuwe man. Niets wijst nu meer op de werkelijkheid dat Jansen hun vader is. - Daarna een relatie waarin ‘alles paletti’ blijft: een stabiel huwelijk en gezin, met 3 kinderen die de naam dragen van de heer Jansen.
De heer Jansen zegt: “Ik heb 8 kinderen“, en terecht: dit is normaal, gezond begrip van een burger.
De wet en het Burgerzaken-wereldje zullen zeggen: “Oh? Wij kennen er anders maar 3.”
Je spoort dus met PK’s ook alleen die mensen op, waarvan het personen- en familierecht zegt: die zijn kind en vader/moeder van elkaar. ( = Niet noodzakelijk hetzelfde als de werkelijkheid).
Duizenden genealogen “tuinen hier in”, iedere keer weer: de taal die de wet en de akten spreken, is niet per se waarheid, echtheid, werkelijkheid. Bijv. Ja, die vrouw heet nu wel voor de wet ’moeder’, maar nee, zij is niet jouw biologische, échte moeder, dat is de draagmoeder uit wie je geboren bent. OK, op die akte staat X als jouw vader, wéttelijke vader, ja; maar dat garandeert níets over de vraag of hij ook je biologische vader is. Ook ‘erkenning’ zegt daarover niets. Zeker, de BRP noemt twee Hollandse mensen als jouw ‘ouders’ — maar je weet dat je wieg in China stond, bij Chinese ouders: écht is ánders. Enz.
Wees dus (nogmaals) bedacht op dat verschil: wat de wet een kind / vader / moeder noemt is niet noodzakelijk hetzelfde als de werkelijkheid. En ook wanneer art. 4:10 lid 3 BW zegt dat tóch alleen maar diegenen ‘relevant’ zijn die ook echt in familierechtelijke betrekking tot de overledene stonden: ook het verschil is niet rotsvast en onveranderlijk — een rechter kan een ‘gerechtelijke vaststelling van het vaderschap’ uitspreken, waardoor een kind (weer) X als vader heeft…