Bij mijn genealogisch eind 1600 in Gelderland krijgen de kinderen voornaam van hun vader als achternaam, kwam dit vaker voor en wat is daar de reden voor geweest? 

Dit zijn patroniemen (Wikipedia: Een patroniem of vadersnaam is een naam, al dan niet officieel, die aangeeft hoe de vader van de naamdrager heet.^[1] Nederlandse familienamen als Jans(s)en, Claes Willems(en) (Willemszoon), Hendriks, Jacobs en Hermans waren oorspronkelijk patroniemen. Men noemt dat versteende patroniemen.) Dit was lang heel gangbaar. De mensen werden aangeduid met de naam van de vader om ze van anderen met dezelfde naam te onderscheiden. Jan Pieters(z) = Jan zoon van Pieter, Jan Cornelis(z) = Jan zoon van Cornelis enz. Dit gebeurde vooral op plekken waar men nog geen achternaam gebruikte: o.a. in het noorden van het land en op de Veluwe was dit heel algemeen tot 1811, toen de mensen een achternaam aan moesten nemen van Napoleon.

Hier ook info

"Veel familienamen zijn ontstaan uit patroniemen, ook wel vadersnamen genoemd: namen die verwijzen naar de voornaam van iemands vader en zo de familierelatie kenbaar maken. Als vaders voornaam Hendrik is, dan is Hendrikszoon het patroniem van zijn zoon en Hendriksdochter het patroniem van zijn dochter.  Het achtervoegsel -zoon of -dochter werd afgekort of verbasterd: Hendriksz., Hendriksen, Hendriksdr. Of het werd weggelaten, al dan niet met behoud van de tussen -s: Hendrik(s)".

etc.