holting , holting , De landerijen in onze Provincie zijn alle verdeeld in zekere districten die Marken genaamd worden. De eigenaren van de erven welke in eene van die Marken liggen noemt men met betrekking tot dezelve Geërfden of, en wel meestal Erfgenamen [of goedheeren]. Deze Erfgenamen hebben uitsluitend recht om de gemeene velden onder hunne Marke behoorende, die eigenlijk Gemeenten of, bij verkorting, onder de landlieden Meenten en Meenen geheeten worden, ten behoeve van hunne erven te gebruiken: en zijn daar tegen verplicht de wegen en weteringen die ’er door loopen, in goeden staat te houden, enz. De Vergaderingen, welke van tijd tot tijd door de Erfgenamen gehouwden worden, noemt ons Landrecht 2. D. tit. 27 Markengerichten: in den omgang zegt men Erfgenamen-vergaderinge, maar in Twenthe spreekt men van ’t houden van een’ Holting. De voorzitter in deze vergadering, of op een’ Holting, en te gelijk de geene welke het voorname bestier der markenzaken in handen heeft, draagt den naam van Markenrichter of Holt-richter; zie ’t Landr. Ibid. De Schutters zijn bedienden van de Marke, welke het aanbevolen is toe te zien dat geene onberechtigden gebruik van de gemeente maaken enz. [Zulke Schutters heeft men niet in alle markten; palen welke de ene markt onderscheiden van de andere heeten mark-paalen; hij is in alle markten beregtigd, eig. iem. die in alle marken een goedheer of eigenerfde is, oneig. die overal, daar wat te halen is, zich weet in te dringen.]
Bron: Dumbar, G., H. Scholten en J.A. de Vos van Steenwijk Vollenhove (1952), Het Dumbar Handschrift – Idioticon van het Overijsels in het einde der achttiende eeuw, uitgegeven door H.L. Bezoen, Deventer

Bron: http://www.meertens.knaw.nl/ewnd/boeken/woord/98550