Maddaleentgen Feys, wonende te Langebrug, haar moeder heet volgens onderstaande trouwakte: ''Jannetgen Jacobsdr, getuige van de bruid, relatie tot de bruid: moeder, adres: Langebrug''
*
En dat ze een kind hebben gedoopt op 2 dec 1646 te Leiden genaamd Ermpken?
En nog een kind genaamd Jacobus op 13 augustus 1645.
Wellicht dat iemand mij hiermee kan helpen?
Concreet 2 vragen:
1) Is er een link te vinden tussen Albert (Albertus) Walraven en zijn vermoedelijke ouders Magdaleentje Feijs en Walraven Aelbertsz van der Vels?
rikk - 14 feb 2024 - 14:35 (laatst bijgewerkt 14 feb 2024 — 14:39 door auteur)
Hoi Rikk,
Magdalena Feijs is volgens anderen die met dezelfde stamboom bezig zijn, zijn moeder. Echter is mijn vraag of er een link te vinden is dat dit ook daadwerkelijk zo is. Omdat iemand anders dat opschrijft betekent natuurlijk niet dat het zo is. Dat is dan ook mijn concrete vraag of er iets is waaruit dit blijkt en dat het niet slechts een vermoeden is.
Walraven van der Vel en Magdelena Boudewyns laten 28-04-1630 in de Hooglandsche Kerk te Leiden hun zoon Aelbert NH dopen. Getuigen waren Antoine Reemont en Annetie Jacobs. Zie hier. (Toevoeging onderzoeker: W.A. van der Vels; zie Kerk. Ondertr. reg. K fol. 51 v)
Maarten Krips - 14 feb 2024 - 14:55 (laatst bijgewerkt 14 feb 2024 — 14:55 door auteur)
Overigens vond ik ook zijn doop (als het de juiste Albert is) En dat weet je meteen haar vader: boudewijn. Ze heeft ook nog een broer Boudewijn, die komt uit Polinchoven.
En ik ga er wel van uit nu dat het de goede is: vader Walraven Aelbertsen van der Vels tekent een notariële akte in november 1662 en daarin wordt o.a. vermeld dat een dochter Annetge Aelberts is overleden te Nijmegen. Zie hier Aktenummer: 521
Ik denk dat het meer dan stom toeval is dat Albert Albertus Walraven en Annetge Aelberts allebei uit Leiden in Nijmegen terechtkwamen. Is een sterke aanwijzing voor een familieband en dan hou ik ze, net als de samensteller van Stamboom Klumper/Van Luin hier voor broer en zus.
Staar je overigens vooral niet blind op verbasteringen: die waren in het verleden doodnormaal; je moest eens weten hoeveel spellingsvarianten van mijn eigen achternaam ik in de 18e eeuw gevonden heb.