Veel belangstelling Reünie GSV Glane

Di 09-04-2013

GLANE - In 1999 kwam er door een verder teruglopend ledental  een eind aan de voetbalvereniging GSV Glane. Een samenkomst vorig  jaar van een groep oud-GSVspelers vormde  aanleiding voor de organisatie van een reünie op zaterdag 15 juni 2013, aanvang 16.00 uur in het Dorpshuis in de Glane.

Het aantal aanmeldingen nadert inmiddels de 80 en de initiatiefnemers rekenen uiteindelijk op een nog grotere belangstelling.

De balans opmakend constateren zij dat meerdere oud-leden enthousiast gereageerd hebben, maar nog niet zijn overgegaan tot aanmelding. I.v.m. de voorbereiding worden belangstellenden dringend verzocht om zich aan te melden via een speciaal emailadres, te weten gsvglane@gmail.com.  Als men adressen heeft van andere oud-leden dan ook graag vermelden. Aan de reünie zijn geen kosten verbonden.

De organisatoren realiseren zich dat wellicht de oudste oud-leden niet zullen beschikken over email, maar hopen dat in voorkomende gevallen gebruik gemaakt kan worden van de diensten van een bekende, kinderen of kleinkinderen.

Glane, uiteindelijk te klein voor een club

07/10/2016 Redactie Voltooid Verleden Tijd 0

Het oude clubhuis van GSV (foto: Wim Busschers)

De Glaner Sportvereniging bestond tussen 1940 en 1999. Voor de kleine gemeenschap die Glane is, heeft GSV het nog lang volgehouden, maar uiteindelijk viel ook de voetbalclub ten prooi aan het te kleine draagvlak.

Het lot van GSV is hét verhaal van de kaalslag in een kleiner dorp. Zes decennia heeft de club uit het mini-grensdorpje Glane stand gehouden, maar in 1999 was de koek op. Kort voordat het zestigjarig jubileum gevierd kon worden.  GSV volgde daarmee het voorbeeld van de dorpswinkel, de kerk, de schoolbus en de streekbus, die Glane daarvoor alleen ook al hadden verlaten. De schuttersvereniging Concordia is de enige voorziening die tegen de verdrukking in stand heeft gehouden. Tot op de dag van vandaag.

Het is cru dat GSV juist in een zeldzaam jaar van sportieve voorspoed aan zijn eind is gekomen. In het seizoen 1998-1999 eindigt de club als tweede in de zesde klasse. Een prestatie die in de dertig jaar daarvoor maar één keer eerder is geleverd door de club uit het krap vijfhonderd zielen tellende dorp aan de Dinkel. De reden dat de club er na 59 jaar mee ophoudt heeft met de centen te maken. Het is financieel niet meer te behappen voor het geringe aantal leden dat de boel overeind houdt.

Sportief is GSV dus nooit een hoogvlieger geweest, maar dat maakte niets uit. De club was een ontmoetingsplek en daarmee één van de belangrijke bindmiddelen in een dorp dat zo klein is, dat het aantal voorzieningen altijd beperkt is geweest. De schaarse sportieve lichtpuntjes? Dan moeten we terug naar het begin van de jaren zestig, de tijd dat GSV een aantal jaren achtereen níet op het laagste niveau speelde. Voor het laatst gebeurde dat in het seizoen 1964-1965, maar toen bleef het verblijf in de eerste klasse van de TVB beperkt tot één seizoen. In het laatste jaar van het bestaan was GSV dus eindelijk weer eens in de buurt, al was de achterstand op kampioen UDI met dertien punten groot. De – uiteindelijk – zinloze nacompetitie leverde ook geen promotie op.

GSV ging daarmee de geschiedenis in als een club die weinig sporen heeft nagelaten in het regionale voetballeven. Bijna altijd in de kelder gebivakkeerd en nooit kampioen geworden. Maar toch, voor het dorpsleven in Glane is de vereniging van onschatbare waarde geweest.

In de rubriek Voltooid Verleden Tijd het verhaal van een voetbalclub die de tand des tijds niet heeft doorstaan.

Foto’s: Wim Busschers

Het bushokje langs de Gronausestraat doet dienst als hangplek voor de Glaner jeugd. Graffiti, peuken en kauwgom zijn de stille getuigen. In het bushokje hangt nog een folder van de Glaner Sport Vereniging (GSV), net als de buslijn vorig jaar opgeheven. Ernaast een affiche: Houd de polikliniek van Losser open.

Maar dat Glane zelf verdwijnt, daar geloven de vijfhonderd 'Glanezen' helemaal niets van. ,,Mensen gaan hier bewust wonen. In Glane kunnen we ademen en tot rust komen. Dan ga je niet klagen dat er geen bus rijdt of dat Glane zeventig jaar geleden een eigen station had'', corrigeert Margriet Thegelkamp, aankomend voorzitter van de dorpsraad, het beeld van een spookdorp. De afgelopen jaren is uit Glane wegens gebrek aan belangstelling de ene na de andere voorziening verdwenen: de bus die de schoolkinderen naar Losser bracht, de streekbus die op het laatst nog twaalf vaste klanten had, de bibliotheekbus -met 36 leden- waarvan elk uitgeleend boek veertien gulden kostte. ,,De enige bus die we nog hebben, is de brievenbus en die hebben we vastgespijkerd. Die nemen ze ons niet af'', grapt Thegelkamp.

                                            TROUW     26 JUNI 2000

Winkels en horeca kent Glane nauwelijks meer. Er zijn alleen nog het bingopaleis Dinkelsweide, de verlopen nachtclub El-Dorado en het niet minder deprimerende casino Grenshof, alle aan de Gronausestraat. Maar daar komen hoofdzakelijk mensen van buiten op af. De H. Sacramentskerk is zes jaar geleden gesloten en omgebouwd tot twee smaakvolle woonhuizen. Met gevoel voor de Glaner mores luidt bewoner Nijlant op 4 mei en tijdens de herdenking van de overleden schutters van Concordia begin juli nog het vertrouwde kerkklokje. ,,Dan lopen de rillingen over m'n rug'', zegt Margriet Thegelkamp. ,,Dat luiden van de klok getuigt van betrokkenheid en gemeenschapszin.''

Het Twentse Glane, vlakbij de Duitse grens, bewijst dat het ontbreken van zelfs de meest elementaire voorzieningen geen beletsel hoeft te zijn om plezierig te wonen en nog iets van een dorpsleven in stand te houden. Waar in andere plaatsen wordt gejammerd als de laatste kruidenier zijn winkel sluit, overheerst in Glane nuchterheid en realiteitszin. Sterker nog, het ontbreken van voorzieningen geldt als een pluspunt. ,,Ik ben hier nauwelijks anders gewend'', zegt Sandra Koopmans (30) bij dorpshuis De Glaan, waar ze net haar dochtertje heeft opgehaald. ,,Je hebt hier rust en mooie natuur, met de Dinkel vlakbij. Voor gezinnen met kinderen is dat aantrekkelijk.'' De huisjes langs de Gronausestraat staan nooit lang te koop. Voor 250000 gulden heb je een aardig huis met tuin. De zeventig dorpskinderen hebben in en rond Glane volop speelruimte.

Jolanda Moes: ,,Mijn dochter van negen zegt: ik vind het goed als we naar een ander huis gaan, maar dan moet het wel in Glane zijn. We hebben in Enschede gewoond, maar ik wil niet meer terug. Die drukte. Als ik met de honden langs de Dinkel loop, geeft dat echt een gevoel van vrijheid.'' Moes, lid van de evenementencommissie, somt trots op wat vrijwilligers allemaal voor de kinderen organiseren: paasvuur, eieren zoeken, eieren gooien, de sport- en speldag tegelijk met het schuttersfeest en eens in de veertien dagen de kindersoos. ,,Dan gaan we zwemmen of kegelen, net over de grens. En voor de kerst hebben we het kerstbomenfeest.''

Een tractor met giertank rijdt weg van de boerderij aan de bosrand. De boer steekt uit gewoonte zijn hand op bij het zien van een bezoeker. Achter de voormalige Sacramentskerk en omringd door glooiende weilanden ligt dorpshuis De Glaan, het plechtanker van Glane. De sleutel is af te halen op no.395, vermeldt een briefje. Als er wat te doen is, dan is het in of bij De Glaan. Een bescheiden gebouwtje, groot genoeg voor de kindercrèche, de creatief-cursus, yoga-les, gymnastiek, de dorpssoos en op donderdagavond de schuttersvereniging Concordia. De vijftig leden van de laatste Glaner vereniging zijn druk met de voorbereiding van het grootse jubileumfeest. Concordia viert op 1 en 2 juli het 75-jarig bestaan. ,,Zaterdagavond is er bal in de tent bij het dorpshuis. Dan wordt er flink gedronken'', vertelt voorzitter Johan Benneker (70) met pretoogjes. ,,En op zondag schieten we met karabijnen op de houten vogel. Dit jaar gaat het om het keizerschap van Twente.'' Huis aan huis steken bewoners dan de groen-witte vlag van Concordia uit. Honderden (ex-)Glanezen komen naar het feest.

Vanuit hun woonkeuken kunnen Benneker en zijn vrouw Marietje de straat in de gaten houden waar ze al hun hele leven in de boerderij wonen. Aan de muur hangt een bord: Hulde aan Johan Benneker - 25 jaar voorzitter S.V. Concordia - Glane. Inmiddels heeft Benneker er 36 jaar als voorzitter op zitten. Van de Glaner Sport Vereniging zou hij dit jaar zestig jaar lid zijn geweest, als de voetbalclub niet in 1999 was opgeheven. ,,Daar was ik wel kwaad over, maar financieel kon het niet meer uit. Ik vond het te gek dat mensen werden betaald als ze voor de club reden. Maar als ik daar in het dorpshuis wat van zei, kreeg ik te horen: Johan, je bent ouderwets, ie oale (jij ouwe). Wij deden vroeger alles gratis; ik heb nog geen glaasje bier gekregen. Ook bij de schuttersvereniging betalen we alles uit eigen zak; dat hebben we zo afgepraat.''

Zulke ergernisjes kunnen het leven van de Bennekers niet vergallen. Glane heeft ,,nog steeds een dorpse sfeer, mensen zeggen elkaar gedag en je hebt geen trammelant met de mensen''. Het vandalisme mag geen naam hebben. Als de kinderen wat groter worden, zoeken ze hun vertier in café De Fakkel in Losser of verderop, in Enschede, Oldenzaal of Hengelo. De ouders hebben daar geen moeite mee; het is wel lekker rustig zo, zegt Margriet Thegelkamp van de dorpsraad. ,,Ouders spreken wel onderling af om jongere kinderen te brengen en op te halen. Daar is in zo'n kleine kern geen vergadering voor nodig.'' De dorpsraad legt een keer per jaar verantwoording af aan de leden en peilt de meningen over zaken als verkeersveiligheid (auto's rijden veel te hard over de Gronausestraat) en woningbouw. Ook daarin is Glane eigenzinnig. Een paar woningen erbij voor Glanese jongeren, dan is het goed. Geen grote nieuwbouwwijk, dat geeft maar drukte en gedoe. ,,En je moet als kleine kern ook geen onmogelijke eisen stellen. We staan hier met beide benen op de grond.''

-------------------------------------------------------------------------------------------------