Het betreft een doop uit 1805, Rooms Katholiek.

Achter de doopgetuigen staat vermeld, doop onder voorwaarde.

Onder voorwaarde van wat zou dit kunnen zijn?

Vr. gr.

Angelique

Geachte mevrouw Kuster,

    De term "doop onder voorwaarde" oftewel "voorwaardelijke doop" is eigenlijk geen goede; het zou beter zijn als er een uitdrukking zou bestaan in de trant van "doop voor alle zekerheid".

    Aan deze doop zèlf is namelijk niets voorwaardelijks, maar deze doop wordt uitgevoerd omdat er weliswaar een eerdere doop heeft plaatsgevonden, maar het niet onbetwist en absoluut zeker is dat dit een doop is geweest die volkomen aan de normen van de kerk voldoet - dus bijvoorbeeld een doop verricht door een ander kerkgenootschap, met andere regels en rituelen - en het dus voor de kerk juridisch weleens zo kan zijn (kerkrechtelijk) dat er op dat moment géén doop bestaat.

    Voor de betrokken ouders en peetouders voelt het dan misschien als "dubbel werk" of overbodig, of zelfs als een gebrek aan respect voor die ouders of de andere kerk; maar ja, in het perspectief van déze kerk (die de "voorwaardelijke doop" verricht) moet men nu eenmaal, wil men deel uitmaken van de gemeenschap van déze kerk, voldoen aan de regels van déze kerk die maken dat men van een geldige doop kan spreken.

     Als u de zoekmachine www.Google.nl aan het werk zet met de trefwoorden "voorwaardelijke doop" in het zoekvenster, krijg u deze pagina met zoekresultaten (klik op het adres):

http://www.google.nl/#hl=nl&q=%22voorwaardelijke+doop%22&start=10&sa=N&fp=9a67849a3a440fae

    U vindt dan bijvoorbeeld deze uitleg:

"Een voorwaardelijke doop werd uitgevoerd als degene die doopte niet zeker was of de ouders van de dopeling wel tot zijn kerk behoorden".

Maar dit is maar één situatie; er kan dus van alles aan de hand zijn.

    Idem dito, bij het zoeken met "doop onder voorwaarde":

http://www.google.nl/#hl=nl&q=%22doop+onder+voorwaarde%22&meta=&fp=9a67849a3a440fae

    Voorbeeld van gevonden uitleg:

http://www.rorate.com/kerkrecht/kr_show.php?id=152

   "De doop is naar zijn aard eenmalig en onuitwisbaar.
De eenmaligheid betekent dus dat ieder mens maar één keer in haar of zijn leven gedoopt kan worden (zie c. 864). Zodoende erkent de rooms-katholieke kerk ook andere christelijke dopen, zolang deze met echt water en via de gebruikelijke vorm geschied is.
Feitelijk betekent dit dat de Rooms-katholieke Kerk zonder meer de doop van de gescheiden Oosterse Kerken, Anglicaanse Kerk, Oud-katholieke Kerk, de grote protestantse kerken, de baptisten, de Methodisten, de Mennonieten, de hernhutters en de Zevendags-adventisten erkent. Hierbij wordt verondersteld dat de bedienaar zich gehouden heeft aan de voorgeschreven ritus van zijn eigen Kerkgenootschap. De doop volgens de Nieuwe-apostolische Kerk en van de Mormonen is omstreden. De doop van de Jehova´s wordt niet als een christelijke doop erkent en het Leger des Heils en de Kwakers kennen geen doop. [Zie Münsterischer Kommentar, 23e levering, oktober 1994, c. 869/2, nrs. 4-5]
In het geval, dat het onzeker is of de persoon gedoopt is, of dat twijfels bestaand aan de geldigheid van de doop, is het mogelijk dat desbetreffende onder voorwaarde gedoopt wordt. Deze twijfel speelt meestal enkel bij volwassenen. In deze gevallen vindt een ernstig onderzoek plaats (zie c. 869 § 1). Indien later zou blijken dat de persoon toch geldig gedoopt was (is) vervalt de doop onder voorwaarde. Het uiteindelijke resultaat is hetzelfde: de persoon is (en blijft) gedoopt.
Kortom, een christen-gelovige die tot de rooms-katholieke kerk wil toetreden wordt niet overgedoopt, maar ontvangt slechts het vormsel als teken van toetreding."

Met vriendelijke groet,

Dimitri Vlas

Behalve de gevallen die Dimitri uitgebreid noemt, is er nog een andere veel voorkomende reden.

Het kwam niet zelden voor dat de baby in slechte toestand ter wereld kwam.

Dan werd het kind voor alle zekerheid door de vroedvrouw gedoopt, uit vrees dat

het kind zou sterven vóórdat het gedoopt zou zijn door een priester.

Het kwam zelfs voor dat het kind nog in de baarmoeder werd gedoopt.

Als het kind bleef leven kon het later nog door een priester gedoopt worden "onder voorwaarde" dat de eerste doop niet geldig zou zijn geweest.

Geachte meneer Vlas / Leonardo

Hartelijk dank voor de duidelijke / aanvullende uitleg.

Ik heb vandaag  veel geleerd over de eerste canon van het Kerkelijk Wetboek

over de doop "toegangspoorten tot de sacramenten".

Genealogie is behalve een zeer leuke ook een zeer leerzame hobby.

Vriendelijke groet

Angelique

De term 'voorwaardelijke doop' is juist, 'doop voor alle zekerheid' niet. In het laatste geval bestaat het risico dat het kind tweemaal gedoopt wordt, wat volgens de leer van de R.K. kerk niet is toegestaan. 

Bij een doop sub conditione (onder voorwaarde) doopt de R.K. priester het kind onder de volgende voorwaarde: "Si non es baptizatus, ego te baptizo in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.": 'Als je niet gedoopt bent, doop ik je in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.'

In de R.K. doopboeken betreft het meestal een doop door de pastoor, nadat het kind eerder – wegens dreigend stervensgevaar – door de vroedvrouw is gedoopt, omdat er twijfel kan bestaan of de vroedvrouw deze nooddoop wel geheel volgens de regels heeft toegediend.