ga hier maar op een nieuw bericht verder anders loopt alles in de war.

is het mogelijk dat men (hij overleden) in die tijd 16-5-1651   zij alweer hertrouwt in september van dat zelfde jaar? is toch wel heel snel of is dit normaal?          4maanden toch vreemd? dan ben je nog aan het bijkomen van alle ellende die dit mee brengt.

                                                                                                      marian

Uw vraag is een beetje verwarrend. U vermeldt iets over een andere vraag (waarvoor u leeshulp hebt gevraagd) en deze vraag gaat niet over leeshulp maar over gebruiken. 

Misschien kunt u iets meer gegevens plaatsen om e.e.a. beter te kunnen overzien. Wellicht bleef de weduwe met kinderen achter en dan lijkt het me handig als er weer inkomsten zijn.

Hier de begraafinschrijving van 16-05-1651 van Jan Janz. begraafinschrijving. Kunt u zelf de referentie naar de ondertrouw geven? Ik heb die al gevonden

ondertrouw 1651

mvg-Ben

Voor mannen was het geen probleem om snel te hertrouwen. Voor vrouwen moest een bepaalde termijn in acht worden genomen, want hoe kon je anders bepalen wie de vader van een eventueel kind was?

Vroeger hoorde de dood veel meer bij het dagelijks leven dan tegenwoordig. Het is dus niet juist om moderne ideeën of eigen gevoelens op het verleden te projecteren. Bovendien is iedereen anders. Mijn oom is ook binnen 4 maanden na de dood van mijn tante hertrouwd. Soms kom jz gewoon al snel  iemand tegen met wie het klikt............

Annemarie, daar waren wettelijke regels voor... gewoonterecht, of kerkelijk recht, maar in elk geval: een weduwe mocht hier in het Noorden pas na een vol jaar hertrouwen en daar werd strikt de hand aan gehouden, ook in noodgevallen (dakloosheid, geen opvang voor de kinderen... niets mee te maken, het jaar is nog niet om). Ook als er intussen al een postuum kind was geboren uit het eerdere huwelijk wilde men nog wel eens moeilijk doen: scherpslijpers zijn er altijd al geweest.

http://www.tiggelen.net/nl/artikelen/artikelen/geschiedenis/families-en-huwelijken-in-de-periode-1700-1900/all-pages

Hertrouwen

Tot ver in de 19de eeuw werden huwelijken eigenlijk alleen maar ontbonden door de dood. Na het overlijden van de partner hertrouwde men soms. Mannen hertrouwden sneller dan vrouwen. Zo'n derde deel van de mannen hertrouwde binnen een jaar na het overlijden van hun echtgenote. Het rouwproces van de weduwen duurde langer, ongeveer negen maanden en moest publiek gemaakt worden. Bij weduwen golden er afspraken en codes betreffende de kledij en sociale contacten. Hoe landelijker de gemeente, des te langer wachtten de weduwen om te hertrouwen, waarschijnlijk omdat de sociale controle in kleine, landelijke gemeenten veel groter was. Een tweede rem op het hertrouwen van weduwen was de kinderlast. Hoe meer kinderen een vrouw had, hoe langer het duurde voor ze opnieuw trouwde. Ook de leeftijd van de kinderen speelde een rol. Vrouwen, die het alleen financieel konden beredderen, hertrouwden niet zo snel en gaven de voorkeur om te gaan inwonen bij de volwassen zoon of schoonzoon. De weduwestaat bracht vaak een verslechterde materiële positie met zich mee, maar was ook een bevrijding voor de vrouw. De gehuwde vrouw was rechteloos, terwijl de weduwe het beheer over het vermogen kreeg en de voogdij over de kinderen kreeg.

Een derde belemmering voor een tweede huwelijk was de negatieve houding van de samenleving ten opzichte van het hertrouwen van weduwen. Die negatieve houding werd aangezwengeld door de kerk. De kerk had drie rechtvaardigingsgronden voor het huwelijk. Ten eerste moesten er tijdens het huwelijk vele kinderen voortgebracht worden. Ten tweede konden de partners elkaar wederzijds steunen en tenslotte diende het huwelijk voor de inperking van 'de lusten van het vlees'. Deze rechtvaardiging gold echter niet een tweede huwelijk. Enkel de wederzijdse steun was dan nog van toepassing. De kerk was dan ook geen voorstander van een tweede huwelijk, vooral niet van weduwes. Ze werden gehekeld omdat ze kennelijk hun lusten niet konden bedwingen.

Hertrouwen bij weduwnaars was meer geaccepteerd. Zij konden de zorg voor de kinderen gebruiken als reden voor een tweede huwelijk. Er rustte immers een taboe op arbeid van een man in het huishouden.

Bron: Vrijen en trouwen te Deinze (1699-1893) door Eva de Wulf.

Petra ik schreef toch al dat voor vrouwen een bepaalde termijn in acht moest worden genomen? Scherpslijpers zijn er dus nog steeds.

Jazeker, dat schreef je inderdaad. Ik gaf een toelichting vanuit de praktijk ervan, regionaal bepaald. Niet goed?

Tuurlijk, maar ik vatte het op als een correctie alsof ik een totaal verkeerd antwoord had gegeven. Mijn fout.

hallo allemaal:om dus even terug te komen op een hertrouwing: een weduwe (met of zonder kinderen) haar 2e huwelijk met 1 man zijn 2e-3e huwelijk (als de dames zijn overleden) zonder kinderen heeft een goedkeuring van de kerk/of zonder kerk, dan blijft het gelden 1 jaar rouwen.   

nu wordt het voor mij waarschijnlijk makkelijker zoeken naar een overlijden.

p.s. dan is het nu toch wel  beter om in deze tijd te leven dan toen,  helemaal met de opdringerigheid t.a.v. de kerk, die de dienst uitmaakte.

                                                                 gr. marian