Naar mijn weten was het vroeger de gewoonte om kinderen te vernoemen naar de grootouders (althans, bij protestanten). Volgens de basisregels:

• eerste zoon: vader van vader
• tweede zoon: vader van moeder
• eerste dochter: moeder van vader
• tweede dochter: moeder van moeder

Ik heb nu een gezin gevonden waar naar het lijkt niets van moeders kant wordt vernoemd.

Het gaat om het gezin van Jan de Ruijter en Johanna Margreta Donleben. Zie hier:

https://www.genealogieonline.nl/stamboom-nelisse-jumelet/I1776.php

Bij de kinderen zijn Cornelis en Pieternella wel terug te vinden langs vaders kant. Maar waar komen de namen Willemina, Hubrina en Huibrecht vandaan? Die zie ik in geen van de takken terug. En waarom komen de namen van de de ouders van Johanna niet meer terug: Johan Wilhelm (desnoods in nederlandse vorm) en Amarens (Emerantia)? Of van grootvader Fransiscus?

Wat mogelijk een rol zou kunnen spelen: de religie van de voorouders. Johan Wilhelm Donleben was een duitse emigrant en had het lutherse geloof. Amarens was van katholieke komaf. Hun kinderen werden gereformeerd gedoopt. Vond men misschien Fransiscus en Amarens te katholiek klinken?

Denk ook aan jong overleden broertjes/zusjes, zwagers/schoonzussen, vernoemingen naar eerdere echtgenoten f echtgenotes en in kleine heerlijkheden werd het 7e kind vaak naar de lokale ambachtsheer of vrouwe vernoemd, dat geeft ook wel eens verstoringen van het pzatroon en " vreemde" voornamen in een familie. Bij Lutherse families zie je ook vaak vernoemingen naar de doopgetuigen die kennelijk tot de vriendenkring behoorden maar geen familie waren.

Emeretia maak je natuurlijk gewoon Emma of Emmetje van als protestant en er zijn genoeg hervormde Frans-en .

en Willemina naar de tweede naam van haar vader?

bovendien had de moeder een zus met de naam Maria  Wilhelmina

Hendrik de Neef

Geboorteplaats:

Brielle

Geboortedatum:

maandag 31 oktober 1803

Vader van de bruidegom:

Leendert de Neef

Moeder van de bruidegom:

Hendrika van den Heuvel

Bruid:

Maria Wilhelmina Donleben

Geboorteplaats:

's-Gravenhage

Geboortedatum:

zaterdag 8 juli 1797

Vader van de bruid:

Johan Wilhelm Donleben

Moeder van de bruid:

Amerens Nanders

dubbel er ging iets fout.

Jan de Ruijter had blijkbaar een broer Huijbert Zie: http://www.stamboomonderzoek.com/kroon/getperson.php?personID=I5195&tree=kroon

Willemina zou, zoals Annemarie zegt, vernoemd kunnen zijn naar haar vader. Bij Duitse voornamen was de tweede naam vaak de roepnaam.

Blijft alleen vreemd dat Johanna Margreta haar eigen moeder niet vernoemde (als je zeker weet dat je alle kinderen van dit echtpaar hebt gevonden)

Het was ook gebruikelijk dat de doopgetuige van de kant van de vernoemde familie kwam. Mischien was dat ook een  probleem?En ze zijn niet het enige echtpaar waarbij de vernoemingen niet kloppen. Het gebeurde wel vaker niet. Waarom? Ja dat vermeldden ze er bij de doop of geboorte helaas niet bij.

Trouwen met iemand van een ander geloof werd tot in de jaren 70 (vorige eeuw) vaak "niet op prijs gesteld" (understatement)

Van dichtbij heb ik meegemaakt dat zelfs "vaste verkering" (zoals we dat toen noemden) al tot grote problemen leidde.

Dat zou een breuk in - of verstoting uit - de familie hebben kunnen veroorzaakt.

Grtn

De vraag is of je de mentaliteit in de tweede helft 20e eeuw " zomaar" kunt vergelijken met die in eerste helft van 19e eeuw. Vaak zijn het golfbewegingen (of heel streng of losser).

Vernoemings"regels" waren natuurlijk afhankelijk van de streek en gewoontes binnen een familie.

Naar mijn ervaring komt het meeste voor, althans in zuidwest Nederland,

Het oudste kind naar vaderszijde, het tweede kind naar moederszijde, en zo steeds om en om. Deze regel werd onderbroken wanneer er een kind was overleden, dan kreeg het hernoemen voorrang. Het geslacht van het kind speelde in deze geen rol. Was het eerste kind een meisje, werd dit naar vaders moeder genoemd.

Een weduwnaar die hertrouwde noemde de eerste dochter uit het tweede huwelijk vaak naar zijn eerste vrouw. Omgekeerd (weduwe>eerste man) komt ook wel voor, maar minder vaak.

En altijd waren er omstandigheden om van de regels af te wijken denkbaar

Ik heb het op het Stamboom Forum al vaker aangekaart: hier is sprake van een cirkelredenering. Onderzoekers van nu kijken of er vroeger bepaalde patronen waren in het vernoemen. Vervolgens noemen ze die patronen 'regels', waarbij ze 'patronen' en 'regels' als begrippen met elkaar verwarren. Vervolgens projecteren ze die regels terug naar het verleden, alsof mensen die toen in een handboek konden lezen, of uit hun hoofd hadden geleerd. Als de vernoemingen dan niet volgens deze 'regels' zijn gegaan, zegt men dat de mensen 'afweken van de regels'.

Er waren geen 'regels', en mensen handelden ook niet als automaten! Soms zijn er patronen, maar dat is veel losser. Als de vernoemingen beurtelings over de familie van vader en moeder verdeeld zijn, is dat een teken van wederzijdse wellevendheid, van wederzijds respect, niet van het volgen van 'regels'. Soms wordt eerst iemand uit vaders familie vernoemd, en dan iemand uit moeders familie, en soms is dat andersom. Soms is er geen duidelijk patroon, of een ander patroon. Ouders waren en zijn vrij hierin. Dat is iets anders dan 'regels'.

Goed dat Frits Stoffels even verwijst naar eerdere discussies over het onderwerp naamsvernoeming.

Deze discussie staat mij nog bij: "Vernoemingsregels: Vroeger was het algemeen gebruikelijk om kinderen te vernoemen naar familieleden."

Zie, bijvoorbeeld, ook nog
http://www.loegiesen.nl/artikelen/vernoemingsregels.htm,
http://www.dbnl.org/tekst/_naa002200301_01/_naa002200301_01_0002.php
http://www.gelderlandbinnenstebuiten.nl/thema.aspx?ID=97&opdracht=grote%20gezin
http://www.vernoeming.nl/vernoemen-hoe-hoort-dat-eigenlijk
enz.